پرسش
چرا در بین مجتهدین، فقها و محدثین در اعتبارسنجی یکسری از احادیث محل اختلاف است یعنی اینکه بعضی از مجتهدین آن احادیث اختلافی را صحیح گفته و بعضی دیگر ضعیف؟ چرا با وجود فقها، مجتهدین و محدثین به عنوان پاسداران مکتب تشیع در عصر غیبت کبری امام(عج) در احادیثمان به عنوان رکن دوم بعد از قرآن، محل اختلاف و همچنین اختلاف نظر وجود داره؟ مگر کلام حق یک کلام نیست و جای احتیاط دارد؟! چون دشمنان تشیع دست روی این نقطه ضعف گذاشته و می گویند که شیعیان در جوامع روایی و احکامی شان وحدت کامل وجود ندارد و همش با احتیاط کردن و اختلاف نظر دست و پنجه نرم می کنند و اینکه چرا خداوند ضامن احادیث مثل قرآن نشد، مگر معصومین(علیهم السلام) قرآن های ناطق نیستند؟ (ممنون می شوم مستدل و منطقی جواب من جوان دانشجو را بدهید چون برایم شبهه جدی شده)
پاسخ
آیت الله سید علی حسینی میلانی مدظله
بسمه تعالی
السلام علیکم
اولاً: فقهاء و محدثین ما در نهایت تقوی و ورع هستند که این حالت در بین علما و محدثین فرق دیگر کم است.
ثانیاً: در فقه ما به قیاسات و ظنون و مصالح و نحوذلک عمل نمی‌شود.
با توجه به این دو مقدّمه و اینکه فتوا دادن در احکام الهی کار دشواری است، فقهاءِ ما احتیاط می‌کنند، لذا هر جا دلیل تمام شود فتوا می‌دهند و هر جا مطمئن نشدند فتوی به احتیاط می‌دهند. و چون این موضوع تخصصی است بیشتر نمی‌شود توضیح داد.
منو
