در این آیه شریفه بین استغفار و توبه تفکیک شده است ؛ وَيَا قَوْمِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا وَيَزِدْكُمْ قُوَّةً إِلَى قُوَّتِكُمْ وَلَا تَتَوَلَّوْا مُجْرِمِينَ (هود.52) آیا حقیقت استـغفار و تـوبه واحد است و یا هرکدام تعریف خاص به خود را دارد؟ و آیا بر عاصی واجب است که برای جبران عصیان خود، ابتدا استغفار و بعد تـوبه نماید؟

پرسش
در این آیه شریفه بین استغفار و توبه تفکیک شده است ؛ وَيَا قَوْمِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا وَيَزِدْكُمْ قُوَّةً إِلَى قُوَّتِكُمْ وَلَا تَتَوَلَّوْا مُجْرِمِينَ (هود.52) آیا حقیقت استـغفار و تـوبه واحد است و یا هرکدام تعریف خاص به خود را دارد؟ و آیا بر عاصی واجب است که برای جبران عصیان خود، ابتدا استغفار و بعد تـوبه نماید؟ و اگر این دو یک حقیقت اند،چرا در آیه مبارکه استغفار و توبه در دو مقام ذکر شده اند؟
پاسخ
آیت الله سید علی حسینی میلانی مدظله
بسمه تعالی
السلام علیکم
استغفار در فارسی یعنی طلب آمرزش و توبه یعنی به خدا برگشتن.