هیچ طریقی در اسلام برای عشق ورزی و برقراری ارتباط جز نکاح متصور نیست چه برای زن و چه مرد؛ واقعیت آن است که معاوضی دانستن نکاح از هر جهت قابل خدشه است و قابل دفاع نیست و بسیار مشمئز کننده است و هر تلاشی در این خصوص محکوم به شکست است، نظر شما چیست؟

پرسش
ابهامی دارم و آن اینکه ما اصرار داشته باشیم که در ازدواج، این فقط زن است که جسم و روح خود را در اختیار مرد می گذارد. اگر زن تا لحظه ای قبل از عقد برای مرد حرام بوده و الان حلال شده است به هیچ وجه این مساله یک طرفه نیست؛ همان مردی که تا ثانیه ای پیش بر زن حرام بود، بر زن نیز حلال می شود و نکاح برای هر دو طرف محلل است نه یک طرف، مرد نیز جسم و روح خود را در اختیار زن قرار می دهد و هیچ طریقی در اسلام برای عشق ورزی و برقراری ارتباط جز نکاح متصور نیست چه برای زن و چه مرد؛ واقعیت آن است که معاوضی دانستن نکاح از هر جهت قابل خدشه است و قابل دفاع نیست و بسیار مشمئز کننده است و هر تلاشی در این خصوص محکوم به شکست است.
پاسخ
آیت الله سید علی حسینی میلانی مدظله
بسمه تعالی
السلام علیکم
همه عرض حقیر را خواهید قبول کرد، مشروط به اینکه ذهن خود را از شائبه پاک کنید و درست فکر نمائید. شما اینجا نوشتید: « این مساله یک طرفه نیست، همان مردی که تا ثانیه ای پیش…» عرض می کنم: غافل شدید از اینکه زن روحاً و جسماً به مجرد عقد در اختیار مرد است، تا آخر عمر یا وقت طلاق که آن هم به دست مرد است، اما مرد می تواند در عین حال، در اختیار زن دیگری هم باشد. پس خوب فکر کنید تا ملاحظه کنید کلام بنده بی حساب نبوده، و چقدر تفاوت وجود دارد!! و زود قضاوت کردن و حکم به شکست نمودن علامت کم حوصله بودن و کم فکر کردن است، موفق باشید