به نظر حقیر بعض مطالب حضرتعالی با مبانی اعتقادی که آموخته ایم منافات دارد. فرمودید ما غلو نمی کنیم و از غلو نهی شده ایم تا بگوییم امام پیامبر است چه رسد که بگوییم امام خدا و رب است؛ بلکه آنان بنده خدا هستند اما بنده هایی که به چنین مقامی رسیده اند. اگر گوییم کسی بر اثر بندگی خداوند مورد تفضل خدا قرار گرفته، آیا این غلو است؟

پرسش
کتاب با پیشوایان هدایت گر جلد دوم را مطالعه نمودم. در بحث غلو، سوالات و شبهاتی برایم ایجاد شد. به نظر حقیر بعض مطالب حضرتعالی با مبانی اعتقادی که آموخته ایم منافات دارد. فرمودید ما غلو نمی کنیم و از غلو نهی شده ایم تا بگوییم امام پیامبر است چه رسد که بگوییم امام خدا و رب است؛ بلکه آنان بنده خدا هستند اما بنده هایی که به چنین مقامی رسیده اند. اگر گوییم کسی بر اثر بندگی خداوند مورد تفضل خدا قرار گرفته، آیا این غلو است؟
اولا طبق اعتقادات ما مقام امامت از مقام نبوت بالاتر است و حضرت ابراهیم بعد از ابتلائات بسیار به امامت رسید.
ثانیا مقام امامت، مقامی اکتسابی نیست بلکه موهبتی الهی است که خدا عنایت می کند و هیچ نیازی به هزاران رکعت نماز و عبادت ندارد و این مقام اکتسابی است که با عبادت افزون می شود. و در زیارت جامعه داریم اشهد ان هذا سابق لکم ما مضی و جار لکم فی مابقی. و امامت در قرآن اصطفی و اجتبای الهی است
امیدوارم جسارت به ساحت حضرتتان نباشد، پاشخ این شاگرد حقیرتان را بدهید
پاسخ
آیت الله سید علی حسینی میلانی مدظله
بسمه تعالی
السلام علیکم
خیلی خوشوقتم که مطالعه می کنید و در مطالب تفکر می نمایید ولی بیشتر باید کار کنید و توجه داشته باشید که رسول خدا و ائمه اطهار علیهم السلام بهترین خلق خدا من الاولین و الآخرین هستند. اما به برکت عبودیت و طاعت، خدای متعال به حضرت رسول فرموده { وَ مِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَكَ عَسَىٰ أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَحْمُودًا} و حضرت رضا علیه السلام به بعضی شیعیان پیغام دادند که امیرالمومنین به این مقام نرسیدند مگر بطاعته لله و لرسول و ده ها روایت دیگر. و اشتباه نشود که این به معنای اکتسابی بودن امامت است و چنانچه مایل باشید، در وقتی حضورا صحبت کنیم
موفق باشید