پرسش
فرمودید که مخالفت حضرت علی (ع) با اصل حکومت خلفا کفایت می کند و نیاز به ورود ایشان در تک تک موضوعات و مسائل نیست(مگر برای تایید). و اگر ایشان در برخی مسائل (بعنوان نمونه مثالهای ذکرشده) وارد شده اند، موضوع مهم بوده و خواسته اند جلوی بدعت گرفته شود. بنده در جواب عرض می کنم 1 – اگر دخالت حضرت علی در نمونه های ذکر شده برای جلوگیری از بدعت بوده، آیا حضرت در زمان خود عمر با تحریم متعه از سوی عمر مخالفت کردند که جلوی بدعت گرفته شود؟ آیا حضرت در زمان خود عمر با خواندن به جماعت نماز تراویح مخالفت کردند که جلوی بدعت گرفته شود؟ 2- آیا تجاوز عمر به ایران بدعت نیست؟ آیا تجاوز عمر به ایران که تبدیل شده به فتح اسلامی بدعت در دین نیست؟ اگر الان از یک مفتی سنی بپرسیم که حمله عمر به ایران حق است یا باطل، نخواهد گفت حق است؟ اگر بپرسیم چرا حق است، نخواهد گفت که عمر برای گسترش اسلام دست به جهاد زده؟ آیا تجاوز و غارتگری عمر را جهاد اسلامی نامیدن، بدعت در دین نیست؟ همین الان اگر فلان حاکم به اصطلاح مسلمان، در فلان کشور به اصطلاح اسلامی به بهانه گسترش اسلام به کشور غیر مسلمان حمله کند، همان مفتی سنی با ادعای جهاد اسلامی، آن را توجیه نخواهد کرد و به عمل عمر ارجاع نخواهد داد؟ آیا این بدعت در دین نیست؟ آیا حضرت علی از این بدعت جلوگیری کردند؟ 3- اگر این مسائل را بدعت ندانیم، اهمیت آن کمتر از بدعت نخواهد بود. توجیه عمل عبیدالله عمر در قتل آن چند نفر آسان‌تر از توجیه قتل هزاران ایرانی بدست عرب… خواهد بود. با تشکر. منتظر فرمایشات حضرتعالی هستم. بنده خوشحال می شوم خدمت حضرتعالی برسم. ان شاء الله خدمت می رسم.
پاسخ
آیت الله سید علی حسینی میلانی مدظله
بسمه تعالی
السلام علیکم
1 ـ بلی با بدعت تحریم متعه مخالفت کردند و صلاة تراویح را نیز رسماً نهی نمودند.
2 ـ منظور از بدعت در دین تغییر شریعت است، و به حمله به ایران یا غیر ایران بدعت گفته نمی شود، امّا حق یا باطل بودن آن مطلب دیگری است.
3 ـ اهمیت کاری ملاک بدعت و عدم اهمیّت ملاک عدم بدعت نیست.
4 ـ بهتر همان است که حضوراً گفتگو کنیم. و السلام علیکم و رحمة الله وبرکاته.
6423
مطرح شده توسط: بیژن ضیائی
منو