پرسش
با اهدا سلام و تحیت
اینجانب مدت هاست در مورد مساله قیام و سکوت نکردن در برابر ظلم تحقیق می کنم و در مدت تحقیق به نظریات بسیاری برخورد کرده که در هر کدام اشکال وارد کرده و به جواب رسیده و آنها را مردود دانسته که حال بین دو نظریه متحیر مانده ام و عقل من به جایی نمی رسد لذا از حضرت عالی تقاضای مساعدت دارم. نظریه ای می فرماید که همانگونه که مولا حسین علیه السلام در برابر ظلم برای امر به معروف و نهی از منکر و احیای دین قیام کرد باید در مقابل ظلم ایستاد. همچنین در این باب روایات فراوانی یافت می شودکه نباید در مقابل ظلم ظالم سکوت کرد و از طرفی نظریه ای می گوید که مردم زمان هر امامی باید به امام زمان خود اقتدا کنند مثلا در زمان حضرت علی علیه السلام وظیفه پیروان ایشان نیز سکوت بود. در زمان امام حین علیه السلام وظیفه صلح با معاویه بوده و حتی امام حسین در زمان حیات امام حسن که مولا حسین علیهما السلام بودند به ایشان اقتدا کرده و بعد از شعادتشان به آن صلح پایبند بودند و به هر حال در حال حاضر امام زمان ما حضرت حجت روحی له الفدا می باشد که ایشان در غیبت می باشند پس پیروان آن حضرت نیز باید در پس پرده غیبت در سطح فرهنگی و علمی خود را افزایش دهند و می گویند که امام زمان خود ظلم را می بیندو قیام نمی کند پس معلوم است که وقت قیام نرسیده، پس ما هم باید به ایشان اقتدا کنیم که در این زمینه نیز روایاتی وارد شده مانند حدیث معتبر از مولا جعفر بن محمد علیه السلام در سند کتاب صحیفه سجادیه. کدامیک از دو نظر صحیح می باشد؟
پاسخ
آیت الله سید علی حسینی میلانی مدظله
بسمه تعالی
السلام علیکم
امر به معروف و نهی از منکر در هر زمان با حفظ موازین شرعیه واجب است
موفق باشید
منو