پرسش
“هُوَ الَّذِى أَنزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ ءَايَاتٌ محُّْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَ أُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ فَأَمَّا الَّذِينَ فىِ قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَ ابْتِغَاءَ تَأْوِيلِهِ وَ مَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَ الرَّاسِخُونَ فىِ الْعِلْمِ يَقُولُونَ ءَامَنَّا بِهِ كلٌُّ مِّنْ عِندِ رَبِّنَا وَ مَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُوْلُواْ الْأَلْبَاب” درباره این آیه اقوال مختلفی است و ادعاهایی. لطفا بگویید کدام صحیح است و قول غلط را با دلیل رد کنید قول اول: تأویل آیات را فقط خدا و راسخون میدانند که قول اجماعی شیعه است قول دوم: تأویل را فقط خدا می داند. (مطلب تمام شد و شروع مطلب دیگر) و راسخون در علم (شروع به گفتن ویژگی آن ها) کسانی هستند که میگویند به آن ایمان آوردیم و همه ازجانب خداست اما دلایل آن ها که قول دوم را قبول دارند: 1-از نظر ادبیاتی هیچ مشکلی درگفته ما نیست 2-دوم اگر بگوییم قول اول درست است جمله بعد از راسخون فی العلم معنا و مصداق ندارد. چه کسانی هستند که میگویند ایمان کل آن از جانب پروردگار است؟
پاسخ
آیت الله سید علی حسینی میلانی مدظله
بسمه تعالی
السلام علیکم
درست است بعضی از مفسّرین ما هم (واو) را استینافیه گرفته اند نه عاطفه، ولیکن با توجّه به روایات که فرموده اند: نحن الراسخون في العلم و از اینکه هیچ مشکلی ادبی پیدا نمی شود و فاعل (یقولون) همان (راسخون) باشد می توان عاطفه باشد.
منو
