دليل اول

دليل اول
اولين دليلى كه براى برترى ابوبكر استدلال شده آيه اى از قرآن است. آن جا كه خداوند متعال مى فرمايد:
(وَسَيُجَنَّبُهَا الاَتْقَى * الَّذى يُؤتى مالَهُ يَتَزَكّى * وَما لاَِحَد عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَة تُجْزى)(1).
«به زودى باتقواترين مردم از آن ]آتش سوزان[ دور داشته مى شود. همان كسى كه مال خود را مى بخشد تا پاك شود و هيچ كس را نزد او حق نعمتى نيست تا بخواهد او را جزا دهد».
نويسنده شرح مواقف مى گويد:
بيشتر مفسّران گفته اند ـ و دانشمندان نيز به اين سخن تكيه كرده اند ـ كه اين آيه در شأن ابوبكر نازل شده است. او باتقواترين مردم است و كسى كه تقوايش از همه بيشتر باشد در نزد خدا گرامى تر است، زيرا خداوند عزّ وجلّ مى فرمايد:
(اِنَّ اَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللّهِ اَتْقاكُمْ)(2).
«همانا گرامى ترين شما در نزد خداوند، باتقواترين شماست».
از اين رو ابوبكر در پيشگاه خداوند سبحان بافضيلت ترين مردم است.
از طرفى، شكّى نيست كسى كه در نزد خدا گرامى تر و بافضيلت تر است. چنين فردى بايد بعد از رسول خدا امام و پيشواى مردم باشد و اين مطلبى است كه اشكالى در آن نيست. پس ابوبكر از همه اصحاب برتر است و كسى كه بر همه امّت فضيلت و برترى دارد، همان براى خلافت بعد از رسول خدا صلى اللّه عليه وآله معيّن شده است(3).

(1) سوره ليل: آيه هاى 17 ـ 19.
(2) سوره حجرات: آيه 13.
(3) شرح المواقف: 8 / 365.