سوال
سلام. بنده بعد از اینکه از دانشگاه تهران در رشته علوم سیاسی فارغ التحصیل شدم، جهت تحصیل علوم دینی وارد حوزه علمیه شدم، اکنون قصد دارم جهت آینده علمی خود برنامه ریزی کنم که در یک رشته از علوم اسلامی متخصص شوم. بعد از اینکه مطلوب خود را در رشته های معروف و متداول حوزه نیافتم، ایده ای به ذهنم رسید که خواستم با شما در میان بگذارم و نظر شما را در این رابطه بدانم؟ الف) همانطور که در دانشگاه دوره دکترای فلسفه کانت یا افکار و اندیشه های میشل فوکو برگزار میشود و شخص فارغ التحصیل فقط خود را متخصص آرای کانت میداند و آرای او را تا آخر عمر بررسی میکند و تدریس میکند، من به این فکر افتادم چرا برای تک تک امامان ما یک تخصص وجود ندارد؟ مثلا شخص متخصص تاریخ و تعالیم امام حسن و مسائل پژوهشی مرتبط با ایشان باشد؛ چرا نباید شخص دکترای امام علی شناسی بگیرد و عمرش را وقف کندوکاو در تاریخ و تعالیم و مسائل پیرامونی حضرت نکند؟ لذا بنده تصمیم گرفتم بصورت تخصصی در رشته ای به نام “امام علی شناسی” تخصص پیدا کنم، از تاریخ حضرت، تعالیم حضرت، تاثیرات سیره و اندیشه های حضرت در قرون بعد از خود و… آیا شما این ایده را تایید میفرمایید؟ ب) آیا بهتر نیست که شخص اگر تصمیم گرفت در مثلا رشته مذکور متخصص شود، علوم حوزوی را تا جاییکه در این تخصص او را یاری میکند، مطالعه کند و باقی وقت خود را به تخصص در رشته خود صرف کند، مثلا از ادبیات عرب، فقه و اصول به کلیات اکتفا کند و به جای تعمیق این علوم که لازمه اجتهاد فقهی است، وقت خود را صرف مسائل تخصصی این رشته کند؟
پاسخ
آیت الله سید علی حسینی میلانی مدظله
بسمه تعالی
السلام علیکم
اینجانب با اصل مطلب موافقم، وفّقکم الله
9564
مطرح شده توسط: امین خیام
منو