پرسش
آیا با توجه به این حدیث کراهت شعر گفتن درباره حضرات معصومین ثابت می شود یا حدیث قابل توجیه است؟
عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ وَ غَيْرِهِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: لاَ يُنْشَدُ اَلشِّعْرُ بِلَيْلٍ وَ لاَ يُنْشَدُ فِي بِلَيْلٍ وَ لاَ نَهَارٍ فَقَالَ لَهُ إِسْمَاعِيلُ يَا أَبَتَاهْ فَإِنَّهُ فِينَا قَالَ وَ إِنْ كَانَ فِينَا .
امام صادق عليه السّلام فرمود:
هنگام شب نبايد شعر خوانده شود و در ماه رمضان نه در شب و نه در روز نبايد شعر خوانده شود. اسماعيل (فرزند امام عليه السّلام) عرضه داشت: اى پدر! اگرچه شعر دربارۀ ما باشد؟ فرمود: اگرچه دربارۀ ما باشد.
پاسخ
آیت الله سید علی حسینی میلانی مدظله
بسمه تعالی
السلام علیکم
در صورت اعتبار طرفین سنداً قاعده کلی جمع است یا حمل بر کراهت یا اطلاق و تقیید
موفق باشید
منو