سید بن طاووس رحمه الله در کتاب اقبال بصالح الاعمال چنین می‌نگارد:
بدان که روز مباهله پیامبر صلى الله علیه وآله با مسیحیان نجران، بسیار عظیم‌الشأن بوده و از نشانه‌ها و کرامات بسیارى حکایت دارد.
از جمله این آیات و نشانه‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
نخستین بارى است که خداوند باب مباهله را براى این ملّت گشود تا به هنگام انکار ادلّه و براهین، به مباهله اقدام نمایند.
نخستین روزى بوده که در آن عزّت پیامبر و شوکت و جلال خداوندى بدین شکل به اثبات رسید و اهل کتاب ضمن گردن نهادن به نبوّت و حاکمیت ایشان، به پذیرش ذلّت و پرداخت جزیه ملزم شدند.
نخستین روزى بوده که در آن پرده‌هاى قدرت الاهى و نبوى، مخالفان را فرا گرفت، کسانى که معجزات پیامبر صلى الله علیه وآله را انکار می‌کردند و همان کسانى که با رسول خدا با دلیل‌هاى عقلى و نقلى به مناظره می‌پرداختند.
نخستین روزى بوده که با انوار درخشان خداوندى حضرت محمد صلى الله علیه وآله این گونه مورد تصدیق قرار گرفت؛ چرا که فاصله میان دشمنان و نزدیکان پیامبر صلى الله علیه وآله بر همگان روشن شد.
روزى بوده که در آن رسول خدا صلى الله علیه وآله مقام بلند اهل بیتش را نشان داد.
روزى بوده که خداوند متعال به بندگانش می‌فهماند که امام حسن و امام حسین علیهما السلام با وجود سن کم براى مباهله از صحابه پیامبر و مبارزان راه ایشان شایسته‌تر هستند.
روزى بوده که خداوند متعال نشان می‌دهد که فاطمه علیها السلام، دختر گرامى پیامبر براى مباهله از پیروان و افراد صاحب صلاحیت و برجسته وى، شایسته‌تر است.
روزى بوده که خداوند متعال از این موضوع پرده بر می‌دارد که مولایمان على بن ابى طالب علیهما السلام نفس رسول خدا صلى الله علیه وآله و از جوهره ذات اوست، صفات و اراده او صفات و اراده اوست و اگر چه ظاهرشان متفاوت است، اما فضایلشان از هر جهت یکى است.
روزى بوده که نشان داده می‌شود دعوت نشدگان به مباهله نسبت به آن‌ها که صلاحیت حضور نشر نشانه‌هاى خداوندى را دارند، از مقام پایین‌ترى برخوردارند.
روزى بوده که در اخبار و روایات موثق و مورد اعتماد، تا پیش از اسلام روزى به مانند آن را نیافته‌ایم.
روزى بوده که زبان مدعیان بند آمده و منطق صاحبان رأى، آن‌ها را واداشته تا اذعان و اعتراف کنند که خداوند متعال، اهل بیت پیامبر علیهم السلام را از تمام بندگان و مؤمنانى که صلاحیت مباهله ندارند، برتر می‌داند.
روزى بوده که حقانیت دلیل‌ها و برهان‌هاى راستگویان اثبات گشت؛ همان کسانى که خداوند متعال در قرآن کریم امر نموده تا مردم از آنان پیروى کنند.
روزى بوده که خداوند جلیل از عصمت همیشگى اهل بیت پیامبر علیهم السلام که در مباهله شرکت کردند، پرده بر می‌دارد.
روز مباهله حقانیت نبوّت و رسالت پیامبر صلى الله علیه وآله را بهتر از جریان تحدّى و مبارزطلبى با قرآن، اثبات می‌کند؛ زیرا کسانى که پیامبر صلى الله علیه وآله آن‌ها را به آوردن مثل قرآن به مبارزه طلبید در مقام بهتان گفتند:
(لَوْ نَشاءُ لَقُلْنا مِثْلَ هذا)؛1
اگر بخواهیم کتابى مثل همین قرآن می‌آوریم.
در حالى که در روز مباهله، منکران در پى ظهور دلیل‌ها، برهان‌ها و نشانه‌هاى نبوّت پیامبر، به جهت عجز از مباهله با ایشان، از انکار رسالت خوددارى کردند.
روزى بوده که خداوند متعال به واسطه آن، آتش جنگ را خاموش و مسلمانان را از گرفتارى و سختى پیکار و به خطر انداختن روح و جانشان نجات داد.
خداوند متعال این کار را به خاطر شرافت کسانى انجام داد که در جریان مباهله حاضر شدند و به صفات خداوندى آراسته بودند.
به راستى گفتار، زبان، دل و قلب به ناتوانى از بیان کمالات این روز اعتراف کرده است.2
1. سوره انفال: آیه 31.
2. الأقبال بصالح الأعمال: 514.
برگرفته از کتاب نگاهی به تفسیر آیه مباهله
اثر ارزشمند آیت الله حاج سید علی حسینی میلانی(مدظله العالی)
