13) بيعت با ابوبكر
در ذيل اين عنوان مى نويسد:
«پس از رحلت پيامبر صلى الله عليه وآله مسلمانان بر سر چند راهى و در اختلاف نظر به سر مى بردند. آن چه بر پيچيدگى مسأله افزوده بود، رخ دادن اين حادثه در مدينه اى بود كه موطن دو قبيله بزرگ قحطانى; يعنى اوس و خزرج بود... .
بنابراين، طبيعى بود كه آن ها خود را براى خلافت پيامبر مكّى مهاجر، صاحب حق بدانند. در چنين كشمكش شخصى و اوضاع بغرنجى، اين عمر بن خطّاب بود كه به حل اين مشكل شتافت; چرا كه مى دانست كه انصار به اين مسأله چشم دوخته اند كه خليفه از آن ها باشد.
او مسلمان را در سقيفه بنى ساعده گرد آورد و آن ها را به بيعت با ابوبكر فراخواند.
مردم نيز با ابوبكر بيعت كردند. بيعت عمومى فرداى آن روز در مسجد نبوى انجام شد.
نكته اى كه بايد به آن توجّه داشت اين است كه بيعت با ابوبكر رخدادى اتفاقى يا توطئه اى موفق نبوده است. سيد امير على، نويسنده انگليسى مشهور مسلمان به خوبى اين حقيقت تاريخى را تبيين كرده است. او مى گويد...».