عاقبت مباهله كنندگان با پيامبران الاهى
زمانى كه پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله اهل بيت خود را برگرداند و به سوى مسجد روانه شد، جبرئيل عليه السلام بر او نازل شد و عرضه داشت: «اى محمّد، خداوند عزّوجلّ به تو سلام مى رساند و مى گويد: «بنده ام موسى عليه السلام همراه با برادرش هارون و فرزندانش، با دشمن خود قارون مباهله كرد و من قارون و خاندان و اموال و آن دسته از قوم او را كه يار او بودند به زمين فرو بردم. اى احمد، به عزت و جلالم سوگند اگر تو نيز همراه با اهل بيت خويش كه در زير كسا بودند، با اهل زمين و همه آفريده ها به مباهله مى پرداختى، آسمان پاره پاره و كوه ها تكه تكه مى شدند و زمين فرو مى رفت و هرگز آرام نمى گرفت، مگر آن كه من بخواهم» ».
از اين رو پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله سجده كرد و روى خود را بر زمين گذاشت، سپس دست هاى خود را به آسمان بلند كرد، به حدى كه سفيدى زير بغل آن حضرت نمايان شد و آن گاه سه بار اين جمله را گفت: «الحمد لله رب العالمين». از پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله در رابطه با علت اين سجده و نشانه هاى شادمانى كه در چهره اش نمايان بود پرسيده شد. فرمود: «سپاس خداوند عزّوجلّ را در رابطه با كرامتى كه در مورد اهل بيتم به من ارزانى داشت». سپس آن چه را كه جبرئيل عليه السلام براى آن حضرت آورده بود براى آنان بازگو كرد.