دو) منع لطف، مصداق بخل و يا عجز

دو) منع لطف، مصداق بخل و يا عجز
روشن است كه خداوند مخلوقات خود را دوست دارد و رستگارى آنان محبوب خداوند است. پس چنان چه رستگارى بندگان بر مقدمه يا مقدماتى متوقف باشد و فراهم ساختن اين مقدمات مقدور باشد و خداوند از فراهم كردن آن ها خوددارى كند، اين امتناع مصداق عجز يا بخل خواهد بود، در حالى كه خداوند متعال از هر دو صفت منزّه است. پس فراهم ساختن مقدماتِ رستگارىِ بندگان بر خداوند سبحان واجب است.
مرحوم شيخ مفيد رحمة الله عليه در اين باره مى فرمايد:
إنّ ما أوجبه أصحاب اللطف من اللطف، إنّما وجب من جهة الجود والكرم;1
آن چه كه قائلان به ]قاعده[ لطف، لطف واجب مى شمارند، وجوب آن از جهت جود و كرم است.

1 . اوائل المقالات: 59.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *