تعظيم كنندگان جلال خدا
پس از بيان اين مقدمه مى گوييم:
فَعَظَّمْتُمْ جَلالَهُ؛
شما اهل بيت جلال خداوند را تعظيم كرديد.
راغب اصفهانى درباره اين كلمه مى نويسد:
الجلالة: عظم القدر والجلال ـ بغير الهاء ـ التناهي في ذلك، وخصّ بوصف اللّه تعالى فقيل: (ذُو الْجَلالِ وَاْلإِكْرامِ)1 ولم يستعمل في غيره.2
و در مجمع البحرين آمده:
«الجليل» من أسمائه تعالى، وهو راجع إلى كمال الصفات، كما أنّ «الكبير» راجع إلى كمال الذات، و«العظيم» راجع إلى كمال الذات والصفات.3
چنان كه گفتيم: از جمله «اصطفاكم بعلمه» به بعد، به برخى از مقامات خدادادى ائمّه چون: علم، قدرت، هدايت، حكمت و طهارت... اشاره شده، در اين فراز خشوع و خضوع ائمّه است در برابر جامعيت خدا آن صفات را در حدّ كمال مطلق، و اين كه هر چه دارند از اوست كه دارنده همه آن ها در اعلى مراتب مى باشد.
همه بندگان، خدا را تعظيم مى كنند و در برابر جلال او كوچكى دارند، امّا هر كه به قدر معرفت خويش، پس تعظيم ما كجا و تعظيم ائمّه كجا؟!

1 . سوره الرّحمن (55): آيه 27.
2 . المفردات فى غريب القرآن: 94 ـ 95.
3 . مجمع البحرين: 1 / 389.