حجّت هاى الاهى
وَحُجَجاً عَلى بَرِيَّتِهِ؛
و گواهى مى دهم كه شما حجّت هاى خدا بر آفريدگان او هستيد.
يعنى خداوند متعال رضايت داده كه ائمّه عليهم السلام حجّت ها بر آفريدگان او باشند.
حجّت يعنى چه؟
واژه «حجّت» در لغت ـ به ويژه در لغت قرآن ـ مفيد و ظريف است. راغب اصفهانى مى گويد:
والحجّة: الدلالةُ المبيّنةُ للمحجّة، أي المقصد المستقيم والّذي يقتضي صحّة أحد النقيضين.1
حجّت نشان دادن راه مستقيم است به طور واضح و بدون شبهه كه راه را برود، كارى را انجام دهد، يانرود و انجام ندهد.
اين كلمه مكرر در قرآن مجيد آمده است. در آيه اى مى فرمايد:
(قُلْ فَلِلّهِ الْحُجَّةُ الْبالِغَةُ)؛2
بگو: دليل قاطع و رسا براى خداست.
در جاى ديگر مى فرمايد:
(لِئَلاّ يَكُونَ لِلنّاسِ عَلَى اللّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ)؛3
تا پس از اين رسولان، حجّتى براى مردم بر خداوند باقى نماند.
خداوند متعال، ائمّه عليهم السلام را دليل قاطع قرار داده و رضايت داده كه بيان گر راه مستقيم به سوى خود بعد از رسولان باشند.


1 . المفردات فى غريب القرآن: 107.
2 . سوره انعام (6): آيه 149.
3 . سوره نساء (4): آيه 165.