چكيده سخن
پيش تر گفتيم كه با توجه به منابع اهل سنّت براى امام سه ويژگى لازم و ضرورى است: علم، شجاعت و عدالت.
همه مسلمانان درباره اين سه ويژگى اتفاق نظر دارند و بر اين باورند كه كسى كه مردم او را به عنوان جانشين پيامبر و امام بعد از او اختيار مى كنند بايد اين سه ويژگى را دارا باشد تا صلاحيت رهبرى مردم را داشته باشد و اگر يكى از اين ويژگى ها در او نباشد، چنين كسى لايق اين مقام نخواهد بود.
در ميان اصحاب رسول خدا صلى اللّه عليه وآله اين كمالات و فضايل را تنها در وجود على بن ابى طالب عليهما السلام مى بينيم و اين سه ويژگى در وجود هيچ كس غير از ايشان ديده نشده است.
اگر فرض كنيم و بگوييم ابوبكر و عمر نيز از اين ويژگى ها بهره مند بوده اند، ما با دليل هاى روشن و واضح و با اعتماد بر كتاب هاى معتبر اهل سنّت ثابت مى كنيم كه على عليه السلام عالم ترين، شجاع ترين و عادل ترين مردم در ميان اصحاب رسول خدا صلى اللّه عليه وآله بوده است و با اثبات برترى آن حضرت بر ديگران، عقل حكم مى كند كه على بن ابى طالب عليهما السلام از همه امّت براى امامت و رهبرى سزاوارتر است. خداوند متعال در قرآن مجيد مى فرمايد:
(أَ فَمَنْ يَهْدي إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ يُتَّبَعَ أَمَّنْ لا يَهِدّي);1
آيا كسى كه به حق هدايت مى كند براى پيروى شايسته تر است يا آن كس كه هدايت نمى شود مگر هدايتش كنند؟
حال اگر كسى به احكام و مسائل شرعى جاهل بوده و حتّى از يك حكم فرعى نيز آگاه نباشد و براى نمونه اگر نداند كه پيامبر اكرم صلى اللّه عليه وآله در نماز عيد فطر و يا عيد قربان چه سوره اى را مى خواندند، آيا مى توان اين شخص را در جاى پيامبر قرار داد و جانشين رسول خدا صلى اللّه عليه وآله خواند؟
آيا چنين كسى قدرت دارد با دليل هاى روشن و واضح از دين و شريعت خاتم الانبياء دفاع كند و در برابر شبهه هايى كه از ملّت ها و آيين هاى مختلف مطرح مى شود پاسخ گو باشد؟ پس آنان را چه مى شود؟ چگونه داورى مى كنند؟

1 . سوره يونس: آيه 35.