دوم. شجاعت و دليرى
دومين شرط و صفتى كه اهل سنّت در امام لازم مى دانند شجاعت و دليرى اوست. صاحب شرح المواقف مى گويد:
اين شرط بدين جهت لازم است كه امام قدرت و توانايى كافى را داشته باشد تا از مملكت و كيان اسلام دفاع كرده و در جنگ ها با شجاعت و دلاورى، اساس اسلام و دين را حفظ كند.
با مراجعه به روايات و صفحات تاريخ به خوبى روشن مى شود كه چه كسى در جنگ ها در ركاب رسول خدا صلى اللّه عليه وآله مى جنگيد و با شهامت از دين خدا حمايت مى كرد و هرگز جبهه جنگ را ترك نمى كرد.
آرى، اين اميرالمؤمنين عليه السلام بود كه بنا بر باور شيعه و سنّى شجاع ترين مردم بود و اساس و پايه هاى ايمان، به شمشير او محكم و استوار گرديد. پرچم اسلام در تمام جنگ ها به دست او برافراشته مى شد و هيچ گاه از صحنه نبرد عقب نشينى نمى كرد و در هيچ جنگى ديده نشد كه از ميدان مبارزه و نبرد فرار كند; بلكه همواره براى دفاع از اسلام از جان خود مى گذشت و با تمام وجود از رسول خدا صلى اللّه عليه وآله حمايت مى كرد.
به جرأت مى توان گفت كه فداكارى ها و جان فشانى هاى حضرت على عليه السلام آن قدر فراوان است كه از حدّ گفتن و روايت كردن گذشته است; بلكه بايد با نگاهى عميق ببينيم كه چگونه آن بزرگوار در جنگ هايى چون بدر، احد، خيبر، حنين و احزاب از جان خود مى گذشت تا اسلام زنده بماند و به همين جهت تا به امروز هيچ كس نتوانسته است در شجاعت و دلاورى آن حضرت، شك و شبهه اى ايجاد كند.