همزمان با عید سعید غدیر خم، هفتمین اجلاس بزرگداشت غدیر با حضور حضرت آیت الله حاج سید علی حسینی میلانی (مدظله العالی) در مشهد مقدس آغاز بکار کرد.
حضرت آیت الله حسینی میلانی (مدظله العالی) به عنوان سخنران ویژه این همایش با شکوه، با موضوع خصائص امیرالمؤمنین علیه السلام به ایراد سخنرانی پرداختند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، آیت الله سید علی میلانی استاد برجسته حوزه علمیه شب گذشته در نخستین شب اجلاس سالانه بزرگداشت غدیر که در هتل الغدیر مشهد برگزار شد به بیان فضایل و خصوصیات برجسته امیرمؤمنان(علیه السلام) پیش از این عالم و در این عالم پرداخت.
ایشان با قرائت آیه 102 سوره نحل «قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِنْ رَبِّکَ بِالْحَقِّ لِیُثَبِّتَ الَّذینَ آمَنُوا وَ هُدىً وَ بُشْرى لِلْمُسْلِمینَ» و بیان این موضوع که امر تثبیت قلوب مؤمنین در رابطه با فضایل ائمه امر بسیار مهمی است، گفت: این امر نه تنها از اهمیت بالایی برخوردار است بلکه در زمان ما در اولویت قرار دارد.
این عالم دینی افزودند: تکلیف همه علما، خطبا و مبلغین مذهبی، بیان عقائد حقه است تا ایمان مؤمنین تقویت شده و هرگز کسی از اهل ایمان تحت القائات شیطانی و تشکیکات مخالفین قرار نگیرد.
ایشان، به لزوم تقویت مبانی اعتقادی جوانان اشاره کرد و بیان داشت: که ما مکرر گفتهایم جوانان ما که با رسانههای مختلف سروکار دارند ابتدا باید مبانی اعتقادی خود را تقویت کنند سپس اگر خواستند پای حرفهای دیگران بنشینند در غیر این صورت پای سخن دیگران نشستن بدون آمادگی جایز نیست.
حضرت آیت الله میلانی با تأکید بر استمرار تقویت مبانی اعتقادی در مراسم هایی همچون اجلاس غدیر، عنوان داشت: مگر میشود آدم بدون آمادگی در فضای آلوده قرار بگیرد و یا خود را در این فضا قرار دهد؟ بنابراین باید در این قبیل مجالس، مبانی اعتقادی به طور مستند بیان شود تا ایمان اهل ایمان تقویت شود و تشکیکات مخالفین مؤثر واقع نشود.
معظم له هدایت مسلمانان را دیگر رسالت چنین محافلی دانست و اظهار داشت: هدایت مسلمین وظیفه دیگری است که خداوند میفرماید: «هُدىً وَبُشْرى لِلْمُسْلِمینَ»؛ کسانی که عناد ندارند و تسلیم حق میشوند باید مطالب ما را بشنوند و اگر مطالب ما مطابق کتاب، سنت و عقل صحیح باشد خواهند پذیرفت؛ باید مطالب متعلق به اهل بیت (علیهم السلام) را به طور صحیح و دقیق بیان کرد و به طور علمی، مستند و بامتانت مطرح شود.
آیت الله حسینی میلانی با بیان این که دلایل امامت امیرمؤمنان (علیه السلام) پس از پیامبر اکرم (صلى الله عليه وآله) یا از کتاب است، یا از سنت و یا از طریق عقل، گفت: ما دلایل خود را بر اساس حکم عقل بررسی میکنیم و در این بررسی به بیان اثبات فضایل امیرمؤمنان خواهیم پرداخت.
معظم له تصریح کرد: یکی از راههای اثبات افضلیت امیرمؤمنان (علیه السلام) به حکم عقل، بیان خصایص آن حضرت است. وقتی امیرمؤمنان (علیه السلام) خصایصی دارند که احدی از صحابه پیغمبر اکرم (صلى الله عليه وآله) هیچ یک از آن خصایص را ندارد و این خصوصیتها در اسناد معتبر در کتب خود عامه وارد شده، قطعاً حضرت از دیگر صحابه افضل خواهند بود و تقدم خواهند داشت، در این صورت، تقدم ایشان واجب بوده و تقدم دیگری بر ایشان باطل است.
این عالم برجسته به بیان خصوصیات امیرمؤمنان با استناد به کتب اهل سنت پرداخت و عنوان داشت: از احمد بن حنبل به سند های معتبر نقل شده است که «نیامده است برای غیر پیغمبر اکرم (صلى الله عليه وآله)آنچه که برای امیرمؤمنان (علیه السلام) از سندهای صحیح آمده»؛ این عبارت را با همین نص، «حافظ ابوالفرج ابن الجوزی حنبلی» در کتاب «مناب» احمد بن حنبل آورده ولی در نقل عدهای، این موضوع تحریف شده است.
معظم له، خصایص امیرمؤمنان (علیه السلام) را به سه دوره تقسیم کرد و بیان داشت: خصایص امیرمؤمنان (علیه السلام) به قبل از این عالم، در این عالم و بعد از این عالم تقسیم میشود.
آیت الله میلانی به بیان خصایص امیرمؤمنان (علیه السلام) قبل از این عالم پرداخت و گفت: مطلب اول این است که پیغمبر اکرم (صلى الله عليه وآله) و امیرمؤمنان (علیه السلام) پیش از خلق آدم از نور واحد خلق شدهاند، حدیث «خُلقتُ أنا وعَلىٌّ مِن نورٍ واحدِ قَبلَ أن یخلُقَ اللهُ آدمَ بأربَعةٍ آلافِ» را به سندهای کثیر از طرق عامه از عدهای از صحابه از پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله) نقل میشود؛ نقل این اسناد به ابوذر، جابر بن عبدالله انصاری و اسناد معتبر دیگری باز میگردد.
معظم له ادامه داد: از سلمان نیز در کتاب «فضائل الصحابه احمد بن حنبل» چنین نقل شده است: «کُنتَ أَنَا وَ عَلیٌ نُوراً بَینَ یَدِی الله عَزَّوَجَل قَبلَ أَن یُخلَق آدَمَ بِأَربَعَه عَشرَ أَلفٍ عام».
ریاست عالی بنیاد فرهنگی امامت اضافه کردند: در روایاتی نقلشده که ملائکه، عبادت و حمد خداوند را از پیامبر (صلى الله عليه وآله) و امیرمؤمنان (علیه السلام) یاد گرفتهاند. همچنین خداوند متعال از ملائکه مقربین، امامت، خلاف و ولایت امیرمؤمنان (علیه السلام) را اخذ کرده است، «متی سُمّی علیّامیرالمؤمنین ما انکروافضله سُمّی بذلک و آدم بین الرّوح و الجسد».
ایشان با بیان این که انبیاء گذشته نیز برای بشارت ولایت امیرمؤمنان (علیه السلام) مبعوث شدند، اظهار داشت: انبیاء سلف مبعوث شدند تا ولایت امیرمؤمنان (علیه السلام) را به امتهای خود اعلام کنند؛ حاکم نیشابوری روایتی دارد که به عبدالله بن مسعود میرسد که بر این موضوع تأکید کرد است: «عَطانی مُلک وَقالَ یا مُحَمَد وُسِعَ مِن أرسَلنا مِن قَبلِک مَن رُسُلَنا عَلی ما بُعِثوُ، قال ما کُنتُم ما بُعِثوُ، قال فی َولایَتِكَ عَلیُ بنَ أبی طالِب».
حضرت آیت الله میلانی به بیان دیگر خصوصیات امیرمؤمنان پرداخت و ابراز داشت: نام امیرمؤمنان (علیه السلام) در عرش مکتوب شده است؛ تبرانی، ابن اصاکر، جلالالدین سیوطی و دیگران روایت کردهاند، قال رسول الله: «لَمّا اُسْریَ بی إلَی السَّمآءِ، بَلَغَ بی جَبْرَئیلُ مَکانًا لَمْ یَطَأْهُ قَطُّ جَبْرَئیلُ …».
معظم له اضافه کرد: از طبرانی با سند جابر از رسول خدا یاد شده که بر در بهشت نوشتهشده: «مَکتوبُ علی باب الجنة لا إله إلّا الله، محمد رسول الله، علی ولی الله وأخو رسول الله قبل أن یَخلق السَموات والارض بألفي عام» و همچنین در سندی دیگر نقل شده است که بر دربهای بهشت این عبارت نوشته شده است: «لا إِلهَ إِلّا الله، مُحَمَّداً رَسولُ الله و عَلِیّاً وَلِیُّ الله».
آیت الله میلانی با بیان این که در اسنادی از توسل حضرت آدم به امیرمؤمنان (علیه السلام) برای اخراج نشدن از بهشت حکایت دارد، عنوان داشت: از جمله خصایص امیر مؤمنان (علیه السلام) در این عالم نسب حضرت است؛ اگر نسب ایشان را با سایر صحابه مقایسه کنیم، مشخص میشود که چه کسی میتواند خلیفه رسول الله (صلى الله عليه وآله) باشد.
معظم له دیگر فضیلت امیرمؤمنان (علیه السلام) را ولادت ایشان در خانه خدا عنوان کرد و ابراز داشت: حاکم نیشابوری صریحاً به تواتر خبر ولادت امیرمؤمنان در کعبه اقرار میکند و میگوید: «و قد تواترت الأخبار أنّ فاطمة بِنتِ أسَد وَلَدتُ أمیرِ المُؤمِنینَ علیّ بنُ أبی طالِب کَرَّمَ اللَّهُ وَجهِه فی جُوفِ الکعبة».
مدیر عالی بنیاد فرهنگی امامت خاطرنشان کرد: سلمان، ابوذر، مقداد، ابوسعید خدری و جمع دیگری از صحابه نسبت به برتری امیرمؤمنان از سایر صحابه اشاره دارند و میگویند: «إنَّ عَلیٌّ أوَّلَ مَن أسلَم وَ عَلیٌّ أفضَلَ مِن کُلِّ صَحابِه».