ديدگاه ابن تيميه

ديدگاه ابن تيميه
اما ابن تيميه در اين زمينه مى گويد:
آن چه در اين مورد مى توان گفت اين است كه به طور مسلّم از پيامبر صلّى الله عليه وآله طبق روايتى صحيح، رسيده است كه رسول خدا صلّى الله عليه وآله درباره امام حسن عليه السلام فرمود:
إنّ ابني هذا سيّد، وإنّ الله سيصلح به بين فئتين عظيمتين من المسلمين;
اين پسرم، سيد و سرور است. خداوند به وسيله او ميان دو گروه بزرگ از مسلمانان اصلاح برقرار خواهد كرد.
هم چنين از رسول خدا صلّى الله عليه وآله روايتى رسيده كه پيامبر صلّى الله عليه وآله، امام حسن عليه السلام و اسامة بن زيد را بر روى ران پاى خويش مى نشاند و اين گونه مى فرمود:
بار الها! من اين دو و هر كسى كه اين دو را دوست بدارد، دوست دارم.
اين سخن نشان مى دهد كه اقدام امام حسن عليه السلام در ترك مبارزه براى امامت و اقدام براى اصلاح ميان مردم، امرى است كه خدا و رسولش آن را دوست داشتند و اين كار، مصيبت نبوده است… و توان امام حسن عليه السلام براى كارزار از توان امام حسين عليه السلام كمتر نبود… و كارى كه امام حسن عليه السلام انجام داد خدا و رسولش آن را بيش از اقدامات ديگران دوست داشتند. خداوند درجات مؤمنان را بالا مى برد و بعضى را بر بعضى ديگر برترى مى دهد، ولى همه در بهشت هستند. خداوند از همه آنان راضى باشد.
ديگر آن كه رسول خدا صلّى الله عليه وآله، اين دو را به همراه پدر و مادرشان در زير كساء برد و عرضه داشت:
اللهمّ هؤلاء أهل بيتي فأذهب عنهم الرجس و طهّرهم تطهيراً;
خدايا! اينان اهل بيت من هستند. پليدى را از آنان دور كن و پاك و مطهّرشان كن.
هم چنين رسول خدا صلّى الله عليه وآله اين دو را براى مباهله با خود برد. فضيلت اين دو (يعنى امام حسن و امام حسين عليهما السلام) بسيار است و اين دو در ميان سادات مؤمنان از والا مقامان به حساب مى آيند.1

1 . منهاج السنّة: 2 / 121.