چهار) وجوب لطف جهت اتمام حجّت

چهار) وجوب لطف جهت اتمام حجّت
چنان كه گذشت، يكى از مصاديق لطف «نصب الادلّة» است. وجود دليل جهت اتمام حجت مى باشد و بر خدا لازم است كه به جهت اتمام حجت بر بندگان، دلايل خود را آشكار و حجت را بر ايشان تمام سازد. از اين رو خداى تعالى مى فرمايد:
(قُلْ فَلِلّهِ الْحُجَّةُ الْبالِغَةُ);1
بگو حجت و برهان رسا براى خداوند است.
خداوند زمينه اطاعت را براى بندگان فراهم مى سازد تا آن كس كه با وجود اين زمينه ها عصيان مى كند، از روى برهان هلاك شود و مطيع نيز از روى برهان حيات يابد. خداى تعالى مى فرمايد:
(لِيَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ عَنْ بَيِّنَة وَيَحْيى مَنْ حَيَّ عَنْ بَيِّنَة وَإِنَّ اللّهَ لَسَميعٌ عَليمٌ);2
تا هر آن كس كه هلاك مى شود از روى دليل آشكار باشد، و هر كه حيات مى يابد از روى دليل باشد و خداوند قطعاً شنوا و داناست.
و در آيه اى ديگر مى فرمايد:
(لِئَلاّ يَكُونَ لِلنّاسِ عَلَى اللّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ وَكانَ اللّهُ عَزيزًا حَكيمًا);3
تا مردم پس از رسولان، بر خدا حجت نداشته باشند و خداوند مقتدر و حكيم است.
پس برهان رسا، نصب ادلّه آشكار و ارسال رسل همگى براى اتمام حجت و از سر لطف خداوند است.

1 . سوره انعام: آيه 149.
2 . سوره انفال: آيه 42.
3 . سوره نساء: 165.