5 . سنن أبوداوود
ابوداوود سليمان بن اشعث سجستانى از محدثان قرن سوم هجرى است كه در سال 202 هجرى به دنيا آمد. وى براى كسب علم به مراكز علمى بزرگى هم چون حجاز، مصر، شام، عراق، خراسان و مراكز ديگرى سفر كرد.1 از ميان اساتيد و مشايخ وى مى توان به احمد بن حنبل، يحيى بن معين و قتيبة بن سعيد اشاره كرد.2 وى متوفاى 275 هجرى است.3
بسيارى از احاديثى كه در كتاب ابوداوود نقل شده است از سوى ديگر عالمان سنّى مورد قدح و جرح قرار گرفته است.4 به اعتراف برخى از بزرگان اهل سنّت، احاديث ضعيف، بلكه جعلى در سنن ابوداوود فراوان است. حافظ ابن جوزى بخشى از اين احاديث را در كتاب الموضوعات ذكر كرده است.5 محمّد ناصرالدين البانى كتابى به نام ضعيف سنن ابى داوود تأليف كرده است و در آن به شناسايى احاديث ضعيف كتاب ابوداوود پرداخته است.
وى بيش از هشتصد حديث را ضعيف مى داند. از نظر وى حدود پنجاه حديثِ منكر و پنجاه حديثِ شاذ در سنن ابى داوود وجود دارد.
1 . تذكرة الحفّاظ: 2 / 591.
2 . مقدمه سنن أبي داوود: 1 / 8 .
3 . تذكرة الحفّاظ: 2 / 593.
4 . ر.ك: ميزان الإعتدال: 1 / 407، شماره 1504 و 4 / 547، شماره 10378.
5 . الموضوعات (ابن جوزى): 1 / 239 ـ 240 و 247.