8 . روايت ابن مغازلى واسطى
ابوطاهر محمّد بن على بن محمّد البيّع، از ابوعبدالله احمد بن محمّد بن عبدالله بن خالد كاتب، از احمد بن جعفر بن محمّد بن سلم ختلّى، از عمر بن احمد نقل كرد كه براى مادرم فاطمه بنت محمّد بن شعيب بن ابى مدين زيّات روايتى خواندم.
مادرم گفت: شنيدم كه پدرت احمد بن روح مى گفت: موسيس بن بهلول، از محمّد بن مروان، از ليث بن ابوسليم، از طاووس درباره آيه (وَيُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّهِ…) براى ما چنين نقل كرد:
اين آيه در شأن على بن ابى طالب عليهما السلام نازل شده است، زيرا آن ها به همراه فاطمه عليها السلام و كنيزشان روزه گرفتند، هنگامى كه وقت افطار فرارسيد، سه قرص نان داشتند، براى افطار نشستند، ناگاه سائلى آمد و گفت: من مسكينم به من غذا بدهيد!
على عليه السلام بلند شد و يك قرص نانش را به او بخشيد.
سپس سائل ديگرى آمد و گفت: به من يتيم غذا بدهيد!
فاطمه عليها السلام يك قرص نان به او داد.
آن گاه سائل ديگرى آمد و گفت: به من اسير غذا بدهيد!
خدمتكارشان بلند شد و يك قرص نان به او داد.
آن ها شب را گرسنه سپرى كردند و از همين رو خداوند از آن ها سپاس گزارى كرد و اين آيات را درباره آن ها نازل فرمود.1
1 . مناقب على بن ابى طالب عليهما السلام: 272 ـ 274.