حديث پيروى از سنّت و سخن پايانى
در اين كتاب، به ارائه مهم ترين سندهاى اين حديث در مهم ترين كتاب هاى اهل سنّت، پرداختيم… و روشن شد كه اين حديث از احاديثى است كه در دوران معاويه با اهداف سياسى، ساخته و پرداخته شده است.
اين حديث به لحاظ دلالت، حديث باطلى است كه نه تنها نمى توان بدان استناد كرد، يا به عنوان قاعده مسائل علمى قلمداد نمود كه حتّى بر پايه ضوابط مورد نظر اهل سنّت نيز، پذيرفتنى نيست.
بنابراين نمى توان از حديث مذكور براى توجيه «بدعت هاى دينى» خلفا و امرا استفاده نمود و آن را به عنوان دستاويزى براى سخنان متعدد در باب حجّيت سخنان اصحاب و اجماع خلفاى چهارگانه، مورد بهره بردارى قرار داد. از اين رو بدعت ها و سخنان مذكور هم چنان توجيه ناپذير بوده و دليلى بر صحّت آن ها وجود ندارد.
آرى، در صورت صحّت سند اين حديث، مى توان آن را به عنوان دليل صحّت اعتقاد شيعه اماميه به حجّيت سخنان ائمه اهل بيت عليهم السلام و وجوب اطاعت، فرمانبردارى و اقتدا به آنان، مورد استفاده قرار داد… .
و آخر دعوانا أن الحمد للّه ربّ العالمين والصّلاة والسّلام على الرّسول الأمين وآله الطاهرين الميامين.
منو