معناى سنّت

معناى سنّت
موضوع مهمّى كه در همه متون حديث مذكور وجود دارد اين است كه رسول خدا صلى اللّه عليه وآله از وقوع اختلافات فراوان در دوران پس از خود، خبر داده و آن گاه با استفاده از كلمه «فعليكم» به تمامى افرادى كه آن دوران را درك مى كنند، دستور داده از سنّت ايشان و سنّت خلفاى پس از ايشان پيروى كنند.
بنابراين، در همه متون آمده است: «هر كدام از شما كه پس از من زنده بمانيد اختلافات فراوانى را خواهيد ديد، پس به سنّت من و سنّت خلفا… تمسّك جوييد».
«سنّت» به معناى شيوه و سيره است؛ مى گويند «سَنَّ الماء؛ آب را پياپى و آسان ريخت»، «سَنَّ السَّبيل؛ در راه حركت كرد» و «سَنَّ رسولُ اللّه صلى اللّه عليه وآله كذا؛ يعنى رسول خدا صلى اللّه عليه وآله اين امر را تشريع و آن را آيين قرار داد».
اهل شرع معتقدند كه سنّت نبوى شامل سخن، فعل و تقرير رسول خدا صلى اللّه عليه وآله مى شود و به همين جهت در ادلّه شرع مى گويند: كتاب و سنّت يعنى قرآن و حديث.1
خلاصه اين كه معناى شرعى سنّت هيچ تفاوتى با معناى لغوى آن ندارد.

1 . النهاية: 2 / 368.