برخى از حنفى ها

برخى از حنفى ها
برخى از حنفى ها در اين زمينه چنين گفته اند:
«اذان سوّم به لحاظ وجودى، اذان اول است، زيرا مشروعيّت آن با اجتهاد عثمان و موافقت ديگر اصحاب از طريق سكوت و عدم انكار، حاصل شد و به يك سنّت، تبديل گشت. رسول خدا صلى اللّه عليه وآله در همين زمينه فرموده است: به سنّت من و سنّت خلفاى راشدين و هدايت يافته، تمسّك جوييد».1
اين مدافعان عثمان در پاسخ به روايتى كه از عبداللّه بن عمر نقل كرده اند، به استدلال ابن حجر استناد كرده اند، آن جا كه مى گويد:
«احتمال دارد كه عبداللّه بن عمر اين جمله را از روى انكار گفته باشد. هم چنين احتمال دارد كه مقصود او اين بوده كه اذان سوّم در زمان رسول خدا صلى اللّه عليه وآله وجود نداشته و هر آن چه در زمان ايشان وجود نداشته، بدعت است؛ اما برخى بدعت ها نيكو و برخى ديگر ناپسند هستند».2

1 . تحفة الأحوذى: 3 / 40.
2 . فتح البارى: 2 / 501.