پاسخ

پاسخ
اين احتمال با نگاه اجمالى به رواياتى كه در مورد اين قضيّه وارد شده، خيلى زود از بين مى رود و جايى براى آن باقى نمى ماند.
اگر به تفسير الدرُّ المنثور مراجعه نماييم و آن روايات را ملاحظه كنيم به اين نتيجه خواهيم رسيد كه اين «واو»، واو حاليّه است نه «واو» عاطفه.
در اين كتاب و همچنين در ساير كتاب ها در ذيل آيه ولايت اين گونه روايت شده است:
«تصدّق علىّ وهو راكع»(1)
«على عليه السلام در حال ركوع صدقه داد».
همچنين در روايت ديگرى كه در الدرُّ المنثور آمده است چنين مى خوانيم:
«أنّ النبي صلى اللّه عليه وآله سأل السائل، سأل ذلك المسكين الّذي أعطاه الإمام خاتمه، سأله قائلاً: «على أيّ حال أعطاكه» ـ أى الخاتم ـ ؟
قال: أعطاني وهو راكع»(2)
«پيامبر از فقيرى كه امام انگشترش را به او بخشيده بود، پرسيد: «در چه حالى انگشتر را به تو داد؟»
گفت: «در حال ركوع آن را به من داد».
آرى، شخص پيامبر صلى اللّه عليه وآله از فقير مى پرسد كه در چه حالى على عليه السلام انگشتر را به تو داد. بنا بر اين «واو» حاليه است و هيچ جايى براى اين اشكال و احتمال باقى نمى ماند.

(1) تفسير ابن ابى حاتِم: 4 / 1162.
(2) الدرُّ المنثور فى التفسير بالمأثور: 3 / 105.