پاسخى مورد پسند
به نظر مى رسد كه بهترين پاسخى كه وجود دارد همين است كه بگوييم:
نظاير فراوانى در قرآن، حديث و سخنان فصيح عرب وجود دارد كه چنين به كار رفته است. از طرفى در تمام روايات صحيح و معتبر آمده است كه اين آيه تنها در شأن على عليه السلام نازل شده است.
اما پاسخ اين سؤال را كه چرا به جاى لفظ مفرد صيغه جمع به كار رفته است، زمخشرى به گونه اى، طبرسى به گونه ديگر و سيّد شرف الدين به گونه ديگر مطرح نموده اند.
اگر به كتاب گران سنگ الغدير علاّمه امينى رحمه اللّه مراجعه كنيد، خواهيد ديد كه اين بزرگوار آيات فراوانى را ذكر مى كند كه در آن ها از صيغه جمع استفاده شده امّا مراد و مقصود آن ها تنها يك نفر است. او تمامى آن آيات را با استناد به روايات و مصادرى كه مورد قبول و اعتماد است بيان مى كند.
بنا بر اين، هيچ جاى شگفتى نيست كه آيه با لفظ جمع آمده، اما مراد از آن يك نفر است.
منو