پيامبر خدا و فاطمه زهرا از اهل بيت هستند

پيامبر خدا و فاطمه زهرا از اهل بيت هستند
اين سخن ابن تيميّه را نيز در چند محور پاسخ مى دهيم:
نخست آن كه شخص پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله جزئى از «اهل بيت» در آيه مباركه هستند. در برترى و فضل مطلق ايشان نيز هيچ شكى نيست.
دوم آن كه فاطمه زهرا عليها السلام نيز يكى از «اهل بيت»ى است كه در آيه مباركه آمده است. عده اى از بزرگان اهل سنّت نيز به افضيلت و برترى آن بانوى بزرگوار نسبت به ابوبكر اعتراف كرده اند.
در حديثى كه همه مسلمانان بر درستى آن اتفاق نظر دارند، پيامبر خدا صلى الله عليه وآله مى فرمايد:
فاطمة بضعة منّي فمن أغضبها أغضبني؛
فاطمه، پاره تن من است، هر كس او را خشمگين سازد، مرا خشمگين ساخته است.
علامه مناوى در شرح اين حديث مى گويد: سهيلى1 به اين حديث استدلال كرده و مى گويد: هر كس به فاطمه زهرا عليها السلام دشنام دهد كافر شده است؛ چون پيامبر خدا صلى الله عليه وآله را خشمگين كرده و فاطمه زهرا عليها السلام از شيخين ( ابوبكر و عمر) برتر است.2
مناوى در ادامه مى گويد:
شريف سمهودى گفته: روشن است كه فرزندان فاطمه زهراء عليها السلام پاره تن او هستند و به واسطه ايشان پاره تن رسول خدا صلى الله عليه وآله نيز هستند. از اين رو هنگامى كه اُمّ فضل در خواب ديد كه پاره اى از تن رسول خدا صلى الله عليه وآله در آغوش او گذاشته شده است، پيامبر خدا صلى الله عليه وآله اين خواب را اين گونه تعبير كردند:
فاطمه عليها السلام پسرى به دنيا مى آورد و در آغوش اُمّ فضل گذاشته مى شود، كه پس از آن حسن به دنيا آمد و در آغوش اُمّ فضل گذاشته شد.
از اين رو هر فرزندى از ذريه فاطمه زهرا عليها السلام كه امروز ديده مى شود هر چند كه فاصله و واسطه زياد شده باشد، پاره تنى از پاره تن رسول خدا صلى الله عليه وآله است و هر كس در اين نكته دقت نمايد در قلب خود به آنان ارج مى نهد و آنان را بزرگ مى دارد و از دشمنى و كينه نسبت به آنان دورى مى جويد و برايش فرق نمى كند كه فرزندان صديقه طاهره سلام الله عليها در چه حالى باشند.3
ابن حجر عسقلانى مى گويد:
طبق اين حديث، آزار رسانى به كسى كه آزردگى او موجب آزرده شدن پيامبر صلى الله عليه وآله مى شود، حرام است؛ چرا كه به اتّفاق همگان آزردن پيامبر صلى الله عليه وآله ـ چه اندك و چه بسيار ـ حرام است و بى ترديد رنجش فاطمه عليها السلام آن حضرت را نيز آزرده مى كند.
در نتيجه به موجب اين حديث صحيح، هر كسى كارى در حق فاطمه عليها السلام انجام داده و او را بيازارد، پيامبر صلى الله عليه وآله را آزرده است.
هيچ كارى براى آزردن فاطمه زهرا عليها السلام بزرگ تر از شهيد كردن فرزندان آن حضرت نيست. از اين رو به شهادت تاريخ، كسانى كه اين رفتار را انجام مى دهند، به مجازات در دنيا گرفتار مى شوند. هم چنان كه عذاب اخروى نيز در انتظار آنان است، چنان كه قرآن مى فرمايد:
(وَلَعَذابُ الاْخِرَةِ أَشَدُّ)؛4
و همانا عذاب آخرت، شديدتر است!5

1 . عبدالرحمان بن عبدالله، علاّمه اندلسى، از حافظان حديث، صاحب كتاب هاى بسيارى است. وى در زبان عربى و ديگر لغات و اخبار و روايات به كمال رسيد و عهده دار مناصب علمى شد، از مشهورترين مؤلّفات او: الروض الأنف ـ شرح السيرة النبوية نوشته ابن هشام ـ است. او در سال 581 هـ ق. درگذشت. شرح حال او در مرآة الجنان: 3 / 320، النجوم الزاهرة: 6 / 92، العبر: 3 / 82 ، الكامل فى التاريخ: 9 / 172 آمده است.
2 . چون سهيلى سبّ ابوبكر و عمر را سبب كفر مى داند؛ از اين رو با توجّه به افضليت حضرت زهرا سلام الله عليها نسبت به ابوبكر و عمر، دشنام دهنده آن حضرت نيز در نظر او كافر به حساب مى آيد.
3 . فيض القدير ـ شرح الجامع الصغير ـ : 4 / 421. ر.ك: جواهر العقدين: 349 و 350، فصل يازدهم.
4 . سوره طه: آيه 127.
5 . فتح البارى: 9 / 287 ـ 288، باب: «ذبّ الرجل عن ابنته في الغيرة والإنصاف».
براى آگاهى بيشتر در اين زمينه ر.ك: شرح نووى بر صحيح مسلم: 16 / 3، باب: «من فضائل فاطمة رضى الله عنها»، تحفة الأحوذى بشرح جامع الترمذى: 10 / 251 باب: «ما جاء في فضل فاطمة رضى الله عنها»، فيض القدير ـ شرح الجامع الصغير ـ : 4 / 421.