كم فهمى يا شدّت تعصّب ابن تيميّه

كم فهمى يا شدّت تعصّب ابن تيميّه
اين سخن به چند دليل نشان از كم فهمى و يا شدّت تعصّب ابن تيميّه دارد.
نخست آن كه كلام او به صراحت با آيه مباركه منافات دارد؛ چرا كه كلمه «إنّما» بر حصر دلالت مى كند، اما سخن او بر عدم حصر دلالت مى كند. بنابراين سخن او، ردّى بر سخن خدا و رسول اوست.
دوم آن كه در بسيارى از روايات صحيح آمده: هنگامى كه اين آيه مباركه نازل شد، رسول خدا، على، فاطمه، حسن و حسين عليهم السلام را فراخواند و آنان را زير عبا پوشاند و فرمود:
اللهمّ هؤلاء أهل بيتي…؛
بارالها! اينان اهل بيت من هستند… .
آيا به راستى وقتى خداوند تعالى مى فرمايد: (إِنَّما يُريدُ اللهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ…) و پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله نيز مصداق اهل بيت را معين مى كند، مى توان كلام ابن تيميّه مبنى بر عدم حصر را پذيرفت؟!
سوم آن كه فرض كنيم اين حديث فقط بر دعاى پيامبر براى آنان دلالت دارد تا آن ها «از پرهيزگاران» باشند، و «همه مؤمنان به پاكى امر شده اند»، «و هدف از اين دعا براى آن ها انجام آن چه بدان امر شده اند و ترك آن چه از آن نهى شده اند، باشد»، در اين صورت هيچ فضيلتى در اين آيه و حديث كساء وجود ندارد؛ در حالى كه اين مسأله با سخن پيش تر او كه گفت: «معلوم شد كه اين فضيلت…» در تناقض است!!
چهارم آن كه اگر «هدف، دعايى براى آن ها جهت انجام آن چه بدان امر شده اند و ترك آن چه از آن نهى شده اند» بود، چرا پيامبر صلى الله عليه وآله به اُمّ سلمه اجازه همراهى با آن ها را نداد؟!
آيا اُمّ سلمه «از متقين و پرهيزگارانى بود كه خداوند آلودگى را از آن ها زدوده…» بود و به دعا نيازى نداشت؟!
يا پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله نمى خواست كه او «از متقين و پرهيزگاران…» باشد؟
پنجم آن كه حتى اگر بپذيريم «هدف، دعاى براى آن ها بوده…» بايد پاسخ بدهيم كه در اين جا خداوند سبحان اراده كرده و رسول خدا صلى الله عليه وآله نيز براى پاكى آنان دعا كرده است و مى دانيم كه دعاى رسول خدا صلى الله عليه وآله بى ترديد مستجاب است. در اين صورت اهل بيت، به همان مضمون آيه، متّصف هستند و ويژگى پاكى و عصمت را يافته اند.