به روايت احمد بن حنبل

به روايت احمد بن حنبل
حديث شريف كساء در مسند احمد به چند طريق نقل شده است:
1 . عبدالله، از پدرش، از عبدالله بن نمير، از عبدالملك (همان ابن ابى سليمان)، از عطاء بن ابى رباح، چنين روايت مى كند:
كسى كه از اُمّ سلمه شنيده بود، براى من نقل كرد:
روزى پيامبر صلى الله عليه وآله1 در خانه من بود كه حضرت فاطمه عليها السلام براى آن حضرت ظرفى از خزيره2 آوردند.
پيامبر صلى الله عليه وآله فرمود:
اُدعي زوجك وابنيك؛
همسر و دو فرزندت را نزد من بخوان.
حضرت على، امام حسن و امام حسين عليهم السلام نزد ايشان آمدند و در حضور حضرتش نشستند و مشغول خوردن آن غذا شدند؛ در حالى كه پيامبر صلى الله عليه وآله در جاى خود نشسته بود و زير ايشان عبايى خيبرى گسترده بود.
اُمّ سلمه مى گويد: من در اتاق نماز مى خواندم، در اين هنگام خداوند اين آيه را نازل كرد:
(إِنَّما يُريدُ اللهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهيرًا)؛3
خدا مى خواهد آلودگى را فقط از شما اهل بيت بزدايد و شما را پاك و پاكيزه گرداند.
پيامبر صلى الله عليه وآله اضافه عبا را گرفت و آنان را به زير عبا آورد، سپس دست مباركشان را بيرون آورد و به سوى آسمان بلند نمود. آن گاه فرمود:
اللهمّ هؤلاء أهل بيتي وخاصّتي، فأذهب عنهم الرجس وطهّرهم تطهيراً؛
خداوندا! اينان اهل بيت و نزديكان خاص من هستند. پس هر گونه آلودگى را از ايشان بزدا و آنان را پاك و پاكيزه گردان.
اُمّ سلمه عرض كرد: من سر خود را داخل اتاق كردم و گفتم: اى رسول خدا! آيا من نيز با شما هستم؟
پيامبر صلى الله عليه وآله دو بار فرمود: تو عاقبت به خير هستى.
عبدالملك مى گويد: همين حديث عطا را ابوليلى از اُمّ سلمه براى من نقل كرد.
باز عبدالملك مى گويد: داوود بن ابى عوف جحّاف، از حوشب، از اُمّ سلمه اين حديث را عيناً براى من نقل كرد.4
2 . عبدالله، از پدرش، از عفان، از حماد بن سلمه، از على بن زيد، از شهر بن حوشب5 از اُمّ سلمه چنين روايت مى كند:
روزى رسول خدا صلى الله عليه وآله به فاطمه عليها السلام فرمود: همسر و دو فرزندت را نزد من بياور!
فاطمه عليها السلام با آنان به نزد رسول خدا صلى الله عليه وآله آمد، پيامبر صلى الله عليه وآله عبايى فدكى را بر روى آنان انداخت. سپس دستش را بر روى آنان قرار داد و عرض كرد:
اللهمّ إنّ هؤلاء آل محمّد، فاجعل صلواتك وبركاتك على محمّد وعلى آل محمّد، إنّك حميد مجيد؛
خدايا! اينان آل محمّد هستند. صلوات و بركات خود را بر محمّد و آل محمّد بفرست، به راستى كه تو حميد و مجيد هستى.
اُمّ سلمه مى گويد: آن گاه من عبا را بلند كردم تا من نيز زير آن بروم.
اما رسول خدا صلى الله عليه وآله عبا را از دستانم كشيد و فرمود:
إنّك على خير؛6
تو عاقبت به خير هستى (اما جزء اينان نيستى).
3 . عبدالله، از پدرش، از يحيى بن حمّاد، از ابوعوانه، از ابوبلج، از عمرو بن ميمون اين گونه نقل كرد:
نزد ابن عباس بودم كه ناگاه نُه گروه آمدند و گفتند: اى ابن عباس! يا با ما برخيز برويم و يا آنان ما را با شما تنها گذارند.
ابن عباس گفت: من برمى خيزم و با شما مى آيم.
راوى مى گويد: ابن عباس در آن زمان هنوز سالم بود و نابينا نشده بود.
آنان گردهم آمدند و مذاكره كردند، ولى ما از آن چه بين آن ها رد و بدل شد بى خبريم.
راوى مى گويد: ناگاه ابن عباس در حالى كه لباسش را به شدت تكان مى داد آمد و مى گفت: تف بر آن ها، درباره فردى بدگويى مى كنند كه ده خصلت دارد، بدى كسى را مى گويند كه پيامبر صلى الله عليه وآله درباره او فرمود… .
آن گاه شمارى از مناقب و فضايل حضرت على عليه السلام را بيان كرد، از جمله گفت:
روزى پيامبر خدا صلى الله عليه وآله پوشش خود را بر سر على، فاطمه، حسن و حسين عليهم السلام كشيد و فرمود:
(إِنَّما يُريدُ اللهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهيرًا)؛7
خدا مى خواهد آلودگى را فقط از شما اهل بيت بزدايد و شما را پاك و پاكيزه گرداند.8

1 . به رغم اين كه در منابع اهل سنّت درود و صلوات پس از نام مبارك پيامبر خدا صلى الله عليه وآله به صورت ناقص (ابتر) آمده است، ما طبق فرمايش حضرتش، درود و صلوات را به صورت كامل آورده ايم.
2 . خزيره غذايى است كه با آب و آرد و ذرت پخته مى شود. گفته شده: گوشتى قيمه شده است با آب زياد كه پس از پختن روى آن آرد پاشيده مى شود. براى آگاهى بيشتر مراجعه شود به: العين: 4 / 207، الصحاح: 2 / 644، النهاية: 2 / 28؛ مادّة «خزر».
3 . سوره احزاب: آيه 33.
4 . مسند احمد: 6 / 292، هم چنين ر.ك: تفسير طبرى: 22 / 9 ـ 13، حديث 21727 ـ 21739، المعجم الكبير: 3 / 47، حديث 2666، سنن ترمذى: 5 / 360 و 361، حديث 3963، فصل رواياتى كه درباره فضايل فاطمة عليها السلام آمده است، اسباب النزول (واحدى): 239، تفسير ابن كثير: 3 / 492، الدرّ المنثور: 5 / 198؛ سيوطى گفته است: «اين حديث را ابن جرير، ابن منذر، ابن ابى حاتم، طبرانى وابن مردويه؛ از اُمّ سلمه نقل كرده اند»، سير اعلام النبلاء: 3 / 254، زندگينامه امام حسن عليه السلام و 10 / 346، در آخر زندگينامه ابى الوليد طيالسى، شماره 48.
5 . در نسخه چاپ شده اى كه در اختيار ماست «حوشب» آمده است نه شهر بن حوشب.
6 . مسند احمد: 6 / 323.
7 . سوره احزاب: آيه 33.
8 . مسند احمد: 1 / 330، هم چنين ر.ك: المستدرك على الصحيحين: 3 / 132. در اين منبع آمده است: «على عليه السلام بيش از دَه فضيلت دارد كه هيچ كس غير از او اين فضايل را ندارد»، تاريخ مدينة دمشق: 42 / 101، مجمع الزوائد: 9 / 119، باب فضائل امير مؤمنان على عليه السلام.