ديدگاه بزرگان اهل سنّت در دلالت حديث

ديدگاه بزرگان اهل سنّت در دلالت حديث
همان گونه كه بيان شد، بزرگان اهل تسنّن در كتاب هاى خود، دلالت حديث ثقلين را بيان كرده اند. براى نمونه، كلام چند تن از آنان را مى آوريم:
مَنّاوى مى گويد:
حديث ثقلين به صراحت و بدون هيچ گونه ابهامى دلالت دارد بر اين كه قرآن و عترت عليهم السلام به سان دو فرزندى هستند كه با يكديگر زاده شده اند. پيامبر اكرم صلى اللّه عليه وآله آنان را در بين امّت گذاشته و به آن ها توصيه فرموده كه با آن دو به نيكى رفتار نمايند و حقّ آن دو را بر خودشان مقدّم كرده و در امور دين شان به آن دو تمسّك جويند.(1)
ملاّ على قارى در شرح حديث شريف چنين مى نگارد:
معناى تمسّك به عترت عليهم السلام، همان دوستى آنان و هدايت يافتن به راه، روش و دستورات آنان است.(2)
زرقانى مالكى (كه يكى از محقّقين اهل تسنّن در حديث است) چنين مى گويد:
رسول خدا صلى اللّه عليه وآله در حديث ثقلين، سفارش و وصيت خود را تأكيد و تقويت كرد و فرمود:
فانظروا بمَ تخلفوني فيهما بعد وفاتي؟ هل تتّبعونهما فتسرّوني أو لا، فتسيئوني؟(3)
ببينيد پس از من چگونه اين دو را پاس مى داريد؟ آيا از آن دو تبعيّت و پيروى مى كنيد و موجبات خشنودى مرا فراهم مى آوريد، يا از راه و روش اين دو گوهر گران بها روى برتافته و با اين عمل مرا اندوهناك مى سازيد؟
(1) فيض القدير: 3 / 15.
(2) مرقاة المفاتيح: 10 / 531.
(3) شرح المواهب اللّدُنيّة: 7 / 7.