حديث نزول سوره دهر در اشعار

حديث نزول سوره دهر در اشعار
اين منقبت بزرگ و فضيلت ارجمند به گونه اى است كه برخى از عالمان و شاعران آن را به رشته نظم درآورده اند، براى مثال:
سيد حميرى اين گونه مى سرايد:
ومن أنزل الرحمن فيهم (هل أتى) *** لمّا تصدوا للنذور وفاءا
من خمسة جبريل سادسهم وقد *** مدّ النبي على الجميع عباءا
من ذا بخاتمه تصدّق راكعاً *** فأثابه ذو العرش منه ولاءا
آنان چه كسانى هستند كه خداوند رحمان «هل اتى» را درباره آن ها نازل كرد آن هنگام كه براى انجام نذر خويش اقدام كردند؟!
آن پنج نفرى كه ششمين نفر آن ها جبرئيل بود و پيامبر بر روى همه آن ها عبايش را كشيد.
چه كسى است آن كه در حال ركوع انگشتر خويش را صدقه داد و خداوند از همين رو، ولاى خود را به عنوان پاداش به او داد؟!
سبط ابن جوزى درباره جدّش ابن جوزى مى گويد:
از جدّم شنيدم كه در مجالس وعظ خود در بغداد در سال 596 دو بيت را سرود كه آن ها را در كتاب تبصرة المبتدى ذكر كرده است، آن دو بيت چنين است:
أهوى عليّاً وإيماني محبّته *** كم مشرك دمه من سيفه وكفا
إن كنت ويحك لم تسمع فضائله *** فاسمع مناقبه من (هل أتى) وكفى
على را دوست دارم و ايمان من، محبّت اوست، چه بسيار مشركانى كه خون آن ها از شمشير او جارى گشت.
اگر تو فضايل او را نشنيده اى؟ واى بر تو! پس كافى است مناقب او را در «هل أتى» بشنوى.
ابن طلحه فقيه شافعى در اين باره چنين مى سرايد:
هم العروة الوثقى لمعتصم بها *** مناقبهم جاءت بوحي وإنزال
مناقب في الشورى وسورة «هل أتى» *** وفي سورة الأحزاب يعرفها التالي
وهم أهل بيت المصطفى فودادهم *** على الناس مفروض بحكم وإسجال
آن ها دستگيره محكم براى كسانى هستند كه به آن ها چنگ بزنند، و مناقبشان به وسيله وحى و انزال قرآن به ما رسيده است.
مناقبى كه در سوره شورا و سوره هل أتى و نيز سوره احزاب آمده است و آن كه قرآن را تلاوت كند مى تواند اين مناقب را بشناسد.
اين ها اهل بيت پيامبر برگزيده هستند و دوستى آن ها بر طبق حكم الهى و نوشتار آسمانى بر مردم واجب گشته است.
شاعر ديگر در اين باره اين گونه مى سرايد:
إلى مَ إلى مَ وحتّى متى *** أعاتب في حبّ هذا الفتى؟
وهل زوّجت غيره فاطمة *** وفي غيره هل أتى «هل أتى»
تا به چه حد و تا به چه حد و تا به كى بايد به خاطر دوست داشتن اين جوان مرد سرزنش شوم؟
آيا فاطمه با كسى غير از او ازدواج كرد؟ و آيا سوره (هل أتى) در مورد كسى غير از او نازل گشت؟