هم نامى با پيامبر
درباره موضوع اوّل مى گوييم:
احمد بن حنبل در مسند عبدالله بن مسعود، از عمر بن عبيد، از عاصم بن ابى النجود، از زر بن حبيش، از عبدالله چنين نقل مى كند:
رسول خدا صلى الله عليه وآله فرمود:
لا تنقضى الأيّام ولا يذهب الدهر حتّى يملك رجل من أهل بيتي اسمه يواطئ اسمي؛1
روزگار به سر نمى رسد مگر آن كه مردى از اهل بيتم كه هم نام من است، حكومت را در دست مى گيرد.
احمد در ادامه، از يحيى بن سعيد، از سفيان، از عاصم، از زر، از عبدالله اين گونه روايت مى كند: رسول خدا صلى الله عليه وآله فرمود:
لا تذهب الدنيا ـ أو قال: لا تنقضى الدنيا ـ حتّى يملك العرب رجل من أهل بيتي ويواطئ إسمه إسمي؛2
روزگار به انتها نمى رسد مگر آن كه مردى از اهل بيتم كه هم نام من است، بر اعراب حكومت مى نمايد.
احمد در جاى ديگرى، روايت مذكور را با همين سند و لفظ، ذكر كرده است.3
وى در بخش ديگرى از مسند خود، اين حديث را با لفظى كه اول ذكر شد و به نقل از عمر بن عبيد طنافسى، از عاصم، از زر، از عبدالله، ثبت نموده است.4
ترمذى، اين حديث را اين چنين نقل مى كند:
عبيد بن اسباط بن محمّد قرشى كوفى، از پدرش، از سفيان ثورى، از عاصم بن بهدله، از زر، از عبدالله براى ما روايت كرد كه رسول خدا صلى الله عليه وآله فرمود:
لا تذهب الدنيا حتّى يملك العرب رجل من أهل بيتي يواطئ اسمه اسمي؛
دنيا به سر نمى رسد مگر آن كه مردى از اهل بيتم كه هم نام من است، بر اعراب حكومت نمايد.
ابوعيسى مى گويد: در اين باره، رواياتى از على، ابوسعيد، امّ سلمه و ابوهريره يافت مى شود و حديث مذكور، حَسَن5 و صحيح است.6
1 . مسند احمد: 1 / 376.
2 . همان: 1 / 377.
3 . همان: 1 / 430.
4 . همان: 1 / 448.
5 . حديث حسن به اصطلاح اهل تسنّن، خبر مسندى است كه راويان آن، نزديك به درجه وثاقت باشند.
6 . صحيح تِرمذى: 4 / 438.