انتظار و دعا براى ظهور
از همين روست كه به ما گفته اند: براى فرج معصومين عليهم السلام، بسيار دعا كنيد و در انتظار ظهور آنان باشيد.
انتظار بدين معناست كه انسان پيش از ظهور امام عليه السلام به خويشتنِ خويش بازگردد و خود را با واقعيات و حقايقى كه حضرت بر اساس آن حكومت خواهند كرد، وفق دهد؛ قبل از آن كه حضرت تشريف آورد و او را به اجبار بر قبول واقع وادار نمايد؛ چه بسا در ميان ما افرادى باشند كه با امام زمان عليه السلام روبه رو شوند و ايشان همه دارايى هاى آن ها را ـ كه در واقع، از آنِ آنان نيست ـ مصادره و به مالكان حقيقى آن بازگرداند.
بنابراين، با مراقبت از نفس و پايبندى عملى به اعتقادات در عرصه مسائل شخصى و اجتماعى مى توان در زمره كسانى قرار گرفت كه زمينه لازم را براى ظهور امام مهدى عليه السلام، فراهم مى آورند.
در پايان به سخنى از امير مؤمنان على عليه السلام كه به همين موضوع، مربوط مى شود، اشاره مى كنيم، حضرتش در نهج البلاغه مى فرمايند:
ولا تستعجلوا بما لم يعجّله الله لكم، فإنّه من مات منكم على فراشه وهو على معرفة حقّ ربّه وحقّ رسوله وأهل بيته، مات شهيداً؛1
براى چيزى كه خداوند در تحقق آن براى شما، شتاب ننموده، عجله نكنيد؛ زيرا هر كس در بستر خود بميرد، اما از حق پروردگار، رسول او و اهل بيت ايشان، آگاه باشد، شهيد به شمار مى رود.
در روايات شيعى آمده است:
هر كس خصوصيات فوق را داشته باشد و پيش از ظهور امام زمان عليه السلام از دنيا برود، پاداش او همانند كسى است كه در خدمت حضرت امام مهدى عليه السلام باشد و در ركاب ايشان، شمشير بزند.
در روايتى امام عليه السلام مى فرمايد:
فإنّه من مات منكم على فراشه وهو على معرفة حقّ ربّه وحقّ رسوله وأهل بيته مات شهيداً، ووقع أجره على الله، واستوجب ثواب ما نوى من صالح عمله، وقامت النيّة مقام إصلاته لسيفه، فإنّ لكلّ شيء مدّة وأجلاً؛2
هر كس در بستر خود بميرد اما از حق پروردگار، رسول خدا و اهل بيت ايشان، آگاه باشد شهيد و اجرش از طرف خدا تضمين شده است؛ چنين معرفتى سبب مى شود كه خداوند متعال ثواب اعمال صالحى را به او بدهد كه فقط نيّت انجام آن ها را داشته، ولى به انجام آن ها موفق نگرديده است و نيّت چنين شخصى جايگزين بر كشيدن شمشير از نيام مى شود. به راستى كه هر چيزى، مدّت و سرآمد خاص خود را دارد.
1 . نهج البلاغه: 282 ـ 283، خطبة 190.
2 . تأويل الآيات: 642، بحار الأنوار: 52 / 144، حديث 63.