روايت طبرانى

روايت طبرانى
در اين باره طبرانى نيز دو حديث نقل مى كند:
حديث نخست: محمّد بن عبداللّه، از حرب بن حسن طحّان، از حسين اشقر، از قيس بن ربيع، از اعمش، از سعيد بن جبير چنين نقل مى كند:
ابن عباس گويد: هنگامى كه آيه شريفه (قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى) نازل شد، مردم گفتند: اى رسول خدا! منظور كدام خويشاوندان شماست كه مهرورزى بر آن ها براى ما واجب است؟
پيامبر صلى اللّه عليه وآله فرمود:
عليٌ وفاطمة وابناهما;1
على، فاطمه و دو فرزند آنان.
حديث دوم. محمّد بن عبداللّه حضرمى، از محمّد بن مرزوق، از حسين اشقر، از نصير بن زياد، از عثمان ابواليقظان، از سعيد بن جبير نقل مى كند كه ابن عباس گويد:
روزى انصار در اجتماع خود گفتند: كاش براى رسول خدا صلى اللّه عليه وآله مالى را جمع مى كرديم تا دستان او در امور مالى باز مى شد و به كسى در اين باره نيازى نداشت; از اين رو به خدمت ايشان شرف ياب شدند و گفتند: اى رسول خدا! ما مى خواهيم از اموال خود براى شما جمع كنيم.
در اين هنگام خداوند اين آيه شريفه را نازل كرد كه:
(قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى);
بگو: من هيچ گونه اجر و پاداشى از شما بر اين دعوت درخواست نمى كنم جز دوست داشتن نزديكانم.
انصار با اختلاف نظر در اين باره از حضور پيامبر خارج شدند. برخى از آنان مى گفتند: آيا نديديد كه پيامبر خدا صلى اللّه عليه وآله چه فرمود؟ برخى ديگر نيز مى گفتند: اين سخن را به اين جهت فرمود كه ما اهل بيت او را يارى كنيم و در دفاع از آن ها بجنگيم… .2

1 . المعجم الكبير: 3 / 47، حديث 2641 و 11 / 351، حديث 12259.
2 . همان: 12 / 26، حديث 12384.