روايت ابن كثير

روايت ابن كثير
ابن كثير نيز در ضمن گفتارى به تفسير اين آيه پرداخته و مى نويسد:
قول سوم را كه بخارى و ديگران نقل كرده اند، روايتى از سعيد بن جبير است… و سدّى از ابوديلم نقل كرده و مى گويد: هنگامى كه على بن الحسين عليهما السلام را به اسارت وارد شام كردند…
و ابواسحاق سبيعى نيز گويد: از عمرو بن شعيب درباره آيه شريفه مودّت پرسيدم، گفت: منظور از قربى، خويشاوندان پيامبر صلى اللّه عليه وآله هستند.
اين دو روايت را ابن جرير نقل كرده است; آن گاه ابن جرير مى گويد: ابوكريب از مالك بن اسماعيل، از عبدالسلام، از يزيد بن ابوزياد، از مقسم، از ابن عباس نيز روايت كرده است… .
هم چنين اين روايت را ابن ابى حاتم، از على بن الحسين عليهما السلام، از عبدالمؤمن بن على، از عبدالسلام، از يزيد بن ابى زياد ـ كه از نظر نقل حديث ضعيف است ـ با سند خود نظير همين روايت و يا نزديك به همين مضمون را نقل مى كند.
به همين مضمون در صحيح بخارى و صحيح مسلم، در بخش غنيمت هاى جنگ حنين نقل شده; ولى در آن، از نزول اين آيه سخنى به ميان نيامده است.
ابن ابى حاتم گويد: على بن الحسين عليهما السلام از شخصى كه نامش را ذكر كرد، از حسين اشقر، از قيس، از اعمش، از سعيد بن جبير نقل مى كند كه ابن عباس گويد:
هنگامى كه آيه (قُل لاَّ أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى)نازل شد، مردم گفتند: اى رسول خدا! اينان كه خداوند به مودّت و دوستى آن ها امر فرموده چه كسانى هستند؟
پيامبر صلى اللّه عليه وآله فرمود:
فاطمة وولدها رضي اللّه عنهم;
فاطمه و فرزندان آن بانو، رضوان خدا بر آنان باد.
ابن ابى حاتم پس از نقل اين حديث مى گويد:
سند اين حديث ضعيف است; زيرا در اين حديث فرد مبهم و ناشناخته و منكرى است كه از راوى شيعى متعصب; يعنى حسين اشقر نقل كرده است.1

1 . تفسير القرآن العظيم: 4 / 100.