روايت ابن عساكر
ابن عساكر نيز به نقل اين مطلب پرداخته است.
وى مى نويسد: ابوالحسن فرضى، از عبدالعزيز صوفى، از ابوالحسن بن سمسار، از ابوسليمان…;
هم چنين ابن سمسار، از على بن الحسن صورى، از سليمان احمد بن ايوب طبرانى لخمى در اصفهان، از حسين بن ادريس حريرى شوشترى، از ابوعثمان طالوت بن عباد بصرى صيرفى، از فضّال بن جبير نقل مى كنند كه ابواُمامه باهلى گويد:
پيامبر خدا صلى اللّه عليه وآله فرمود:
خلق اللّه الانبياء من أشجار شتّى وخلقني وعليّاً من شجرة واحدة، فأنا أصلها وعليّ فرعها وفاطمة لقاحها والحسن والحسين ثمرها. فمن تعلّق بغصن من أغصانها نجا، ومن زاغ هوى.
ولو أنّ عبداً عبد اللّه بين الصفاء والمروة ألف عام ثمّ ألف عام ثمّ ألف عام ثمّ لم يدرك محبتنا لأكبّه اللّه منخريه في النار، ثمّ تلا: (قُل لاَّ أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى);
خداوند پيامبران را از درخت هاى پراكنده آفريد و من و على را از يك درخت خلق كرد. من ريشه آن، على شاخه آن، فاطمه شكوفه و حسن و حسين ميوه آن هستيم. پس هر كس به شاخه اى از شاخه هاى آن بياويزد، نجات مى يابد و آن كس كه از (مسير) آن ها منحرف شود هلاك خواهد شد.
اگر بنده اى خدا را در ميان صفا و مروه سه هزار سال عبادت كند آن گاه محبت ما را درك نكند، خداوند او را به رو به آتش دوزخ مى اندازد.
آن گاه حضرتش اين آيه شريفه را تلاوت فرمود:
(قُل لاَّ أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى).
على بن حسن صوفى اين حديث را يك بار ديگر از راوى ديگرى نقل مى كند و مى گويد: ابوالحسن فقيه سلمى طرسوسى، از عبدالعزيز كتّانى، از ابونصر بن جيّان، از ابوالحسن على بن الحسن طرسوسى، از ابوالفضل عباس بن احمد خواتيمى در طرسوس، از حسين بن ادريس شوشترى نقل مى كند… .1
ابن عساكر در موردى ديگر روايت خواستگارى مروان بن حكم از دختر عبداللّه بن جعفر را براى يزيد ـ كه به فرمان معاويه انجام شد ـ نقل مى كند.
بنا بر اين روايت، عبداللّه بن جعفر موضوع دخترش را به امام حسين عليه السلام واگذار كرد. امام حسين عليه السلام او را به ازدواج قاسم بن محمّد بن جعفر درآورد. آن حضرت در مسجد پيامبر در جمع بنى هاشم و بنى اميّه لب به سخن گشود و پس از حمد و ثناى خدا، چنين فرمود:
إنّ الإسلام دفع الخسيسة وتمّم النقيصة وأذهب اللائمة، فلا لوم على مسلم إلاّ في أمر مأثم وأنّ القرابة الّتي عظّم اللّه حقّها وأمر برعايتها وأن يسأل نبيّه الأجر لَهُ بالمودّة لأهلها: قرابتنا أهل البيت…;2
به راستى كه اسلام كارهاى فرومايه را زدود و كاستى ها را كامل كرد و سرزنش ها را از ميان برد; اكنون هيچ سرزنشى براى مسلمان نيست مگر در گناه. به راستى خويشاوندى كه خداوند حقّ آن را بزرگ داشته و به مردم رعايت آن را دستور داده و اين كه پيامبرش به عنوان پاداش مهرورزى به خاندانش را بخواهد; همان خويشاوندى ما اهل بيت است… .
1 . تاريخ مدينة دمشق، شرح حال امام اميرالمؤمنين على عليه السلام: 1 / 132 و 133.
2 . شواهد التنزيل با تعليقه و حاشيه علامه محمّد باقر محمودى: 2 / 144، و به نقل از انساب الاشراف، شرح حال معاويه و تاريخ مدينة دمشق، شرح حال مروان بن حكم.