اين همه كينه توزى براى چيست؟
به راستى آيا در اين همه كينه توزى، سببى به جز ارتباط مخصوص بين پيامبر خدا صلّى اللّه عليه وآله و امير مؤمنان على عليه السلام وجود دارد؟ پس، اينان از على عليه السلام انتقام مى گيرند; تا از اين طريق، از پيامبر خدا صلّى اللّه عليه وآله انتقام گرفته باشند.
البتّه بر اين ارتباطِ مخصوص، نقش امير مؤمنان على عليه السلام در جنگ ها و كشتن قهرمانان قريش را نيز بايد افزود.
عثمان در سخنى به امير مؤمنان على عليه السلام به همين مطلب تصريح كرده است. آبى در كتاب نثر الدرر(1) از قول ابن عبّاس مى گويد:
بين على عليه السلام و عثمان گفت و گو شد، عثمان گفت:
«ما أصنع إن كانت قريش لا تحبّكم، وقد قتلتم منهم يوم بدر سبعين كأنّ وجوههم شنوف الذهب»
«چه كنم كه قريش تو را دوست نمى دارد! تو در جنگ بدر، هفتاد تن از آن ها را ـ كه هر يك چون گوهرى از طلا بودند(!!) ـ كشته اى».
آنان، نتوانستند اين كينه ها و دشمنى ها را نسبت به رسول خدا صلّى اللّه عليه وآله بروز دهند، از اين رو، پس از ايشان، از اهل بيت آن حضرت عليهم السلام انتقام گرفتند; آن سان كه رسول خدا صلّى اللّه عليه وآله از آن خبر داده بود.
آرى، وقايع همچنان يكى پس از ديگرى بروز مى كردند; آنان از حضرت زهرا عليها السلام و امير مؤمنان على عليهما السلام انتقام گرفتند، از امام حسن و امام حسين عليهما السلام انتقام گرفتند . . . و اين كينه توزى آنان، همچنان تا به امروز ادامه دارد.
(1) اين كتاب چاپ شده و در دست رس مى باشد. شرح نهج البلاغه: 9 / 22.