حديثِ «امر به خوردن گوشت حرام»
حديثِ «دستور پيامبر صلى الله عليه وآله به خوردن گوشت حيوانى كه بدون ذكر «بسم الله» ذبح شده» از ديگر احاديث بى اساس بخارى در كتاب ذبائح است:
معلّى بن اسد، از عبدالعزيز بن مختار، از موسى بن عقبه، از سالم نقل مى كنند كه عبدالله مى گويد: رسول خدا صلى الله عليه وآله پيش از نزول وحى، در پايين «بَلدَح»1 با زيد بن عمرو بن نفيل ملاقات كرد و او را به صرف غذايى پرگوشت، دعوت نمود.
زيد بن عمرو با ردّ دعوت پيامبر خدا صلى الله عليه وآله گفت: من از گوشت حيواناتى كه در پاى بت ها قربانى مى كنيد، نمى خورم; ما از گوشت حيوانى كه بدون ذكر «بسم الله» ذبح شده باشد تناول نمى كنيم.2
به راستى آيا هيچ مسلمانى در دروغ بودن اين حديث، ترديدى به دل خود راه مى دهد؟
آيا جاعل اين حديث، شرم نمى كند كه دعوت به صرف گوشت حيوانى را به رسول خدا صلى الله عليه وآله نسبت مى دهد كه بدون «بسم الله» ذبح شده است و زيد بن عمرو را به عنوان شخصيتى معرفى مى كند كه از خوردن چنين گوشتى پرهيز مى نمايد؟!
اگر اين حديث را بپذيريم بايد ـ پناه بر خدا ـ زيد بن عمرو را از رسول خدا صلى الله عليه وآله پرهيزگارتر و برتر فرض كنيم!!
چگونه علماى اهل سنّت، چنين رواياتى را درباره پيامبر خدا صلى الله عليه وآله باور مى كنند، اما نهايت تلاش خود را براى تبرئه ابوبكر از شرابخوارى ـ پيش از تحريم خمر ـ به كار مى گيرند و با تكذيب اخبار مربوط به شرابخوارى ابوبكر، چنين مى گويند: خداوند، صديقين (راستگويان) را ـ حتى پيش از تحريم زشتى ها ـ از ارتكاب اعمال و سخنان زشت، مصون داشته است!
اين موضوع در كتاب نوادر الأصول حكيم ترمذى، ذكر شده است و به زودى به نقل آن خواهيم پرداخت. حال بايد پرسيد: آيا رسول خدا صلى الله عليه وآله از صدّيقان نبوده است؟
1 . بَلْدَح: نام مكانى است نزديك شهر مكّه.
2 . صحيح بخارى: 7 / 165.