مغيره و ارتكاب زنا
مغيرة بن شعبه مرتكب زنا شد و داستان آن به اختصار چنين است:
مغيرة بن شعبه با زنى از قبيله قيس به نام اُمّ جميل دختر عمرو، زنا كرد و ابوبكره، نافع بن حارث و شبل بن معبد در تأييد ارتكاب اين زنا عليه مغيره شهادت دادند.
هنگامى كه شاهد چهارم يعنى زياد بن سميه ـ يا زياد بن أبيه ـ براى اداى شهادت، حاضر شد، عمر بن خطّاب به او فهماند كه به گونه اى غير صريح و در لفّافه، شهادت دهد تا مبادا مغيره در اثر مجازات، خوار گردد.
آن گاه عمر درباره مشاهدات زياد از وى پرسيد: آيا ديدى كه مغيره داخل و خارج مى كرد همان گونه كه ميل را در سرمه دان، داخل و خارج مى كنند؟
زياد گفت: نه.
عمر گفت: اللّه اكبر، اى مغيره! برخيز و شهود را حد بزن.
در اين هنگام، مغيره برخاست و هر سه شاهد را حد زد.1
1 . وفيات الأعيان: 6 / 364، تاريخ الطبرى: 3 / 168 ـ 170، البداية والنهايه: 7 / 93 و 94. همان گونه كه پيداست اين داستان از دو جهت با متون شرعى و احكام ضرورى اسلام، تعارض دارد.