نفى معناى حقيقى «ولى» در آيه، به بهانه اقتضاى سياق آيات
برخى از متكلّمان سنّى، معناى «اولويت در تصرف» را براى واژه «ولى»، با سياق آيات قبل و بعد ناسازگار مى دانند. هر چند در مباحث فقه و اصول سياق را يك قرينه مى شمارند، امّا تصريح مى شود كه سياق هرگز قدرت مقابله با دليل اقامه شده بر موضوع را ندارد. به عبارت ديگر، قرينه بودن سياق تا وقتى اعتبار دارد كه دليلى بر خلاف مقتضاى آن اقامه نشده باشد، امّا براى اثبات اين كه معناى «ولى» در آيه شريفه همان «اولويت در تصرف» و «وجوب طاعت» است، دلايل مختلفى ارائه گرديد. علاوه بر اين كه وضع «ولى» بر مصاديق متعدّد به نحو مشترك معنوى است و معنا در تمام مصاديق واحد است، اما صرف نظر از آن، ادعاى اقتضاى سياق نيز صحيح به نظر نمى رسد.
ميان آيه قبلى كه ادعا مى كنند واژه «ولى» در آن با معناى «اولويت در تصرف» ناسازگار است1 و آيه ولايت،2 سه آيه فاصله است، بنابراين نمى توان آيه ولايت را در سياق آن آيه دانست. هم چنين آيه بعد از آيه ولايت3 كه در سياق آن قرار مى گيرد، كاملا با گفتار ما سازگار و بلكه متمم آن است و هيچ منافاتى با معناى «اولويت در تصرف» ندارد.
1 . (يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَالنَّصارى أَوْلِياءَ بَعْضُهُمْ أَوْلِياءُ بَعْض وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ الله لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظّالِمينَ) سوره مائده: آيه 51.
2 . سوره مائده: آيه 55.
3 . (وَمَنْ يَتَوَلَّ الله وَرَسُولَهُ وَالَّذينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ الله هُمُ الْغالِبُونَ) سوره مائده: آيه 56.