كلام فخر رازى

كلام فخر رازى
فخر رازى پس از اقرار به دلالت اين آيه بر عصمت، دست از بى انصافى بر نداشته و با بى اعتنايى به روايات ذيل آيه، درباره مصداق «صادقين» مى گويد:
إنه تعالى أمر المؤمنين بالكون مع الصادقين، ومتى وجب الكون مع الصادقين، فلابدّ من وجود الصادقين في كلّ وقت، وذلك يمنع من إطباق الكلّ على الباطل; ومتى إمتنع اطباق الكلّ على الباطل، وجب إذا أطبقوا على شيء أن يكونوا محقين، فهذا يدلّ على أن إجماع الأمة حجة;
پروردگار متعال به همراهى با راست گويان أمر كرده است ]و چون قرآن براى هميشهو هر زمان نازل شده است[ در نتيجه بايد راست گويان در همه زمان ها وجود داشته باشند و راست گويان همان اجماع و اتفاق تمامى ]مسلمين [است كه ]هيچ گاه[ بر باطل اجماع نمى شود و تا زمانى كه اتفاق بر باطل ممتنع باشد، هر گاه بر چيزى اتفاق نظر شد، آن چيز حق است و همين دليل است بر حجيّت اجماع.
چشم پوشى از روايات مذكور و تعصب بى جا سبب گشته كه وى گرفتار مهمل گويى و پريشان بافى گردد.
فخر رازى در ادامه نظر شيعه را درباره معناى آيه مباركه مطرح مى كند و با وجود اين كه اين نظريه با سنّت و روايات نبوى تطابق كامل دارد، متاسفانه باز هم به بهانه ناممكن شمردن شناخت امام شيعيان، از پذيرش حقيقت سرباز زده و تعصب وى مانع قبول و اعتراف به حق گرديده است.1

1 . تفسير الرازي: 16 / 220 ـ 221.