آيه پنجم: «اهل ذكر»
(فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ);1
اگر نمى دانيد از اهل ذكر سؤال كنيد.
اين آيه نيز بر عصمت دلالت مى كند. در اين آيه به «سؤال» از «اهل ذكر» امر شده است. امر به سؤال، يعنى پذيرش جواب و عمل به آن. از ائمه عليهم السلام نيز روايت شده كه بايد به آن ها رجوع كنند و مسائل خود را از ايشان بپرسند، ولى بر ائمه عليهم السلام واجب نيست بر هر پرسشى پاسخ بدهند.2 اما آن گاه پاسخ به سؤالى داده شد، عمل بر اساس آن واجب خواهد شد و اين وجوب عمل بر عصمت اهل ذكر دلالت دارد، چرا كه به صرف احتمال خطا، فراموشى و يا سهو در پاسخ امام، عمل كردن به آن نيز جايز نخواهد بود و در نتيجه امر پروردگار به سؤال كردن از آنان لغو خواهد شد.
1 . سوره نحل: آيه 43 و سوره انبياء: آيه 7.
2 . الكافى: 1 / 210 ـ 211 / ح 3.