نتيجه بررسى اسناد روايات
رواياتى را كه بر سخن حق دلالت داشتند و بيان گر نزول آيه مودّت درباره اهل بيت پيامبر عليه وعليهم السلام بودند، به سه قسم تقسيم مى شوند:
قسم يكم: احاديثى هستند كه همگان بر صحّت آن ها اتّفاق دارند، به مانند حديثى كه طاووس، از سعيد بن جبير، از ابن عباس نقل كرده است.
قسم دوم: احايثى است كه حديث پژوهان سنّى آن ها را نقل كرده و درباره سند آن سخنى نگفته و خدشه اى وارد نكرده اند، بلكه گاهى به صحّت و اعتبار آن ها نيز معترفند; مانند حديثى كه از رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم نقل شده و در آن آمده است كه پيامبر در پاسخ به سؤال عرب باديه نشين درباره اجر رسالت فرمودند: «من در ازاى رسالت خويش اجرى نمى طلبم جز مودّت نزديكانم». در اين حديث رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم تصريح فرمودند كه مراد از «قربى» نزديكان آن حضرت هستند.
هم چنين خطبه امام حسن عليه السلام پس از شهادت اميرالمؤمنين عليه السلام و كلام حضرت امام زين العابدين عليه السلام به هنگام اسارت در شام و سخن برخى ديگر از امامان عليهم السلام كه در زمره همين گروه قرار مى گيرد.
روشن است كه اين قسم از احاديث نيز نيازى به بررسى سندى ندارند.
قسم سوم: رواياتى هستند كه در سند آن ها خدشه شده است. راويانى كه در سندهاى اين احاديث قرار داشتند و تضعيف شده اند عبارت بودند از: 1ـ حرب بن حسن طحّان، 2ـ حسين اشقر، 3ـ قيس بن ربيع و 4ـ يزيد بن أبي زياد.
با بررسى شرح حال اين راويان، روشن شد كه برپايه مبانى رجالى اهل سنّت، تضعيف اين چهار نفر نادرست و مردود است.
در ادامه به بررسى و دفع شبهه ها و اشكال هاى مخالفان مى پردازيم.
منو