احمد بن جعفر قطيعى
قائل «كتب إلينا» در اين حديث قطيعى است. نام كامل وى ابوبكر احمد بن جعفر بن حمدان بن مالك حنبلى (متوفّاى سال 368) است كه راوى كتاب هاى مسند، زهد و مناقب احمد بن حنبل است.1
دارقطنى، حاكم، ابن زرقويه، ابن شاهين، برقانى، ابونعيم و برخى ديگر از عالمان بزرگ سنى از او حديث نقل كرده اند. دارقطنى وى را توثيق كرده و درباره او مى گويد:
ثقة زاهد قديم، سمعت أنّه مجاب الدعوة;
مورد اعتماد، زاهد و استوار است. شنيدم كه او مستجاب الدعوه بوده است.
برقانى نيز مى گويد:
وثبت عندي أنّه صدوق. وإنّما كان فيه بله. وقد ليّنته عند الحاكم، فأنكر عليّ وحسّن حاله وقال: كان شيخي;2
نزد من ثابت شده كه او راست گوست. وى شخص ساده اى بوده است. نزد حاكم او را سبك شمردم، ولى او مرا از اين كار بازداشت و حال او را نيك شمرد و گفت: وى استاد من بود.
امّا برخى درباره او گفته اند كه در آخر عمر اختلال حواس پيدا كرده است، به همين جهت وى را ضعيف دانسته اند. برخى ديگر نيز در نقل روايات وى توقف كرده اند. ذهبى او را در ميزان الإعتدال نام برده و به راست گويى وى تصريح دارد. وى مى نويسد:
[صحّ] أحمد بن جعفر بن حمدان أبوبكر القطيعي. صدوق في نفسه مقبول، تغيّر قليلا. قال الخطيب: لم نر أحداً ترك الإحتجاج به;3
ابوبكر احمد بن جعفر بن حمدان قطيعى راست گو و فى نفسه مقبول است، اما اندكى تغيير كرد. خطيب درباره وى مى گويد: نديدم كسى از احتجاج به او دست بردارد.
سپس ذهبى توثيق دارقطنى و ديگران را درباره قطيعى ذكر كرده و به اختلال حواس وى در آخر عُمر نيز اشاره كرده است.
1. ر.ك: سؤالات حمزة: 20 / ش 4; طبقات الحنابلة: 2 / 6; سير أعلام النبلاء: 16 / 210 ش 143.
2. ر.ك: سير أعلام النبلاء: 16 / 212 213 / ش 143.
3. ميزان الإعتدال: 1/87 /ش 320. هم چنين ر.ك: لسان الميزان: 1/ 145/ش 464; أمالي: 9/ش 3; تاريخ بغداد: 4 / 293; الكواكب النيرات: 18 / ش 5; الوافي بالوفيات: 6 / 180.