ازدواج موقّت و اجماع
در اين كه متعه، يك نوع ازدواج است، هيچ اختلافى بين مسلمانان وجود ندارد. قرطبى با ذكر پاره اى از احكام آن به اين دليل تصريح كرده و مى گويد:
علماى گذشته در اين كه متعه ازدواجى موقّت است و در آن ارث و ميراثى نيست و نيز جدايى در آن با پايان مدّت عقد صورت مى پذيرد; نه با طلاق، اختلاف نداشتند.
آن گاه قرطبى كيفيّت اين عقد و احكام آن را از ابن عطيّه نقل مى كند.1
طبرى نيز از سدّى اين گونه نقل مى كند: «در اين متعه مرد، زن را به مهرى معيّن و تا زمانى از پيش تعيين شده، به عقد خود درمى آورد…».2
هم چنين در كتاب التمهيد به نقل از ابن عبدالبرّ اين گونه آمده است:
علما اتّفاق نظر دارند كه متعه، ازدواجى است كه نه به شهود نياز دارد و نه به اذن ولىّ زن. هم چنين همه حكم مى دهند كه اين ازدواج موقّت بوده و ارثى در آن ردّ و بدل نمى شود. جدايى در آن نيز با پايان يافتن مدّت عقد صورت مى پذيرد; نه با طلاق.3
1 . تفسير قرطبى: 5 / 132.
2 . تفسير طبرى: 5 / 18.
3 . التمهيد: 11 / 102.