نگاهى به بركات مشاهد مقدّسه
وقتى در مشهدى از مشاهد ائمه عليهم السلام قرار مى گيريم دست كم در زمانى كه در محضر آن حضرت هستيم تغييرى در حال ما پيدا مى شود.
انسان در مشاهد مقدسه خود به خود به انجام احكام شرعى; نه تنها واجبات حتى به انجام احكام مستحبى نيز مقيد مى گردد، محرمات را ترك مى كند و در آن جا مؤدب به آداب مى شود.
ما اين آثار را در ديگران مى بينيم و وجداناً در خودمان مى يابيم. اين ها بركات زيارت است.
اثر معنوى ديگر اين كه به طور معمول زائران سؤال مى كنند در اين بارگاه غير از اين اعمالى كه دارد چه كارهاى ديگرى لازم است انجام شود؟ كدام عمل بهتر است در اين جا انجام شود؟ چه عبادتى بيشتر در اين جا مورد قبول خداوند متعال است؟
بارها براى نگارنده اتفاق افتاده و زائران سؤالاتى از اين قبيل پرسيده اند. آرى شيعيان به لطف خدا آن قدر شقاوت و خبث باطنى ندارند كه وقتى در چنين مشاهدى قرار مى گيرند عوض نشوند. وقتى شيعه اى به حرم اميرالمؤمنين يا سيدالشهداء و امام رضا عليهم السلام وارد گردد گويا در يك عالم نور وارد شده است. او در يك درياى بيكران واقع شده كه هر كس در چنين دريايى قرار گيرد ناگزير پاك مى شود و در چنين عالم نورانى، نورانيت پيدا مى كند.
به زائران و خودم سفارش مى كردم كه سعى كنيد اين نورانيت و طهارت را در شهر و ديار خود حفظ كنيد. هر گاه احساس كرديد كه دارد ضعيف يا كمرنگ مى شود باز دوباره به مشهدى از مشاهد ائمه عليهم السلام مشرف بشويد تا اين حالت معنوى ملكه بشود و با اين نورانيت زندگى ادامه داشته باشد و اين طهارت به بركت زيارت است.
بى جهت نيست كه در كتاب هاى شيعه و سنّى به زيارت رسول خدا صلى الله عليه وآله و ائمه اطهار عليهم السلام و حتى قبور مؤمنان امر مؤكّد شده است و اين عمل در سيره همه متشرّعه بوده و هست.
از اين رو ما ائمه اطهار عليهم السلام را در دوران حياتشان زيارت مى كنيم و پس از شهادتشان به قبورشان پناه مى آوريم و به آنان متوسل مى شويم و اين زيارت ها و توسّلات در حقيقت ايجاد ارتباط معنوى با آن حضرات است و بدين وسيله به خداى سبحان تقرّب حاصل مى نماييم.
البته ما در اين زمينه روايات فراوانى داريم كه به طرح آن ها نياز نيست. براى آگاهى بيشتر مى توان به كتاب هاى حديثى، مزارها و به كتاب كامل الزيارات مراجعه كرد.
منو