نعمت هدايت توسط امام

نعمت هدايت توسط امام
براى نمونه به رحمت معنوى اشاره مى كنيم.
خداوند متعال خلايق را عبث و بيهوده نيافريده است. قرآن كريم مى فرمايد:
(أَ فَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناكُمْ عَبَثًا)؛1
آيا گمان كرده ايد كه ما شما را بيهوده آفريده ايم؟
آرى، انسان عبث و بيهوده آفريده نشده؛ بلكه غرضى در پى دارد كه همان كمال، هدايت و رستگارى اوست، ولى همه اين اغراض بر وجود امام عليه السلام مترتّب است و به واسطه او تحقق مى يابد. خداوند متعال مى فرمايد:
(فَآمِنُوا بِاللهِ وَرَسُولِهِ النَّبِيِّ اْلأُمِّيِّ الَّذي يُؤْمِنُ بِاللهِ وَكَلِماتِهِ وَاتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ)؛2
پس به خدا و فرستاده او ايمان بياوريد؛ آن پيامبر اُمّى كه به خدا و سخنانش ايمان دارد و از چنين پيامبرى پيروى كنيد تا هدايت يابيد.
به راستى آيا نعمتى بالاتر از هدايت وجود دارد؟
قرآن در آيه ديگرى مى فرمايد:
(إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْم هاد)؛3
(اى پيامبر!) تو فقط بيم دهنده اى و براى هر گروهى هدايت گرى است.
در ذيل اين آيه مباركه در كتاب هاى شيعه و سنّى احاديث بسيارى وارد شده كه هادى امت بعد از رسول خدا صلى الله عليه وآله امير مؤمنان على عليه السلام است. پيامبر خدا صلى الله عليه وآله مى فرمايد:
يا علي! أنا المنذر وأنت الهادي، بك يهتدي المهتدون من بعدي؛4
اى على! من بيم دهنده و تو هدايت كننده اى، بعد از من هدايت شوندگان به سبب تو هدايت مى شوند.
بنابراين، وقتى غرض از خلقت، هدايت است، پس هدايت كننده لازم است و آن وجود امام عليه السلام است كه در هر زمانى مردم را هدايت نمايد.

1 . سوره مؤمنون (23): آيه 115.
2 . سوره اعراف (7): آيه 158.
3 . سوره رعد (13): آيه 7.
4 . اين حديث با متون گوناگون در منابع ذيل آمده است:
شرح الاخبار: 2 / 272، حديث 580، المسترشد: 359، حديث 52، الثاقب فى المناقب: 57، مناقب آل ابى طالب: 2 / 280، الطرائف: 79، حديث 107، الصراط المستقيم: 1 / 272، بحار الأنوار: 35 / 399، فتح البارى: 8 / 285، نظم درر السمطين: 90، كنز العمّال: 11 / 620، حديث 33012، تفسير جامع البيان: 13 / 142، شواهد التنزيل: 1 / 381 و 382، حديث 398، زاد المسير: 4 / 228، تفسير ابن كثير: 2 / 52، تفسير الدر المنثور: 4 / 45، فتح القدير: 3 / 70، تاريخ مدينة دمشق: 42 / 359، ميزان الاعتدال: 1 / 484، لسان الميزان: 2 / 199.