نعمت امان و مغفرت به توسط امام

نعمت امان و مغفرت به توسط امام
بعد از نعمت هدايت كه از نظر معنوى بالاترين نعمت هاست دو نعمت ديگرى وجود دارد كه هم جنبه مادى دارند و هم جنبه معنوى؛ يعنى امان و مغفرت.
نعمت امان از عذاب الاهى و مغفرت و آمرزش خداوند متعال نيز از بركات وجود پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله و بعد از آن حضرت، از بركات وجود ائمه عليهم السلام است. خداوند متعال در قرآن مجيد مى فرمايد:
(وَما كانَ اللهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فيهِمْ وَما كانَ اللهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ)؛1
(اى پيامبر!) تا تو در ميان آن ها هستى و تا موقعى كه استغفار مى كنند خداوند آن ها را مجازات نمى كند.
بعد از پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله استغفار، موجب امان از عذاب الاهى است. شايد كسى توهّم كند كه خود اين استغفار موجب امان خواهد شد، اما اين طور نيست.
در ذيل اين آيه مباركه جابر جعفى روايتى را از امام باقر عليه السلام نقل مى كند و مى گويد: به امام باقر عليه السلام عرض كردم:
لايِّ شيء يحتاج إلى النبي والإمام؟
فقال عليه السلام: لبقاء العالم على صلاحه، وذلك أنّ الله عزّوجلّ يرفع العذاب عن أهل الأرض إذا كان فيها نبيٌّ أو إمام. قال الله عزّوجلّ: (وَما كانَ اللهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فيهِمْ).
وقال النبي صلى الله عليه وآله: النّجوم أمانٌ لأهل السماء وأهل بيتي أمان لأهل الأرض، فإذا ذهبت النجوم أتى أهل السماء ما يكرهون، وإذا ذهب أهل بيتي أتى أهل الأرض ما يكرهون؛ يعني بأهل بيته الأئمة الّذين قرن الله عزّوجلّ طاعتهم بطاعته؛2
به چه جهت مردم به پيامبر و امام نياز دارند؟
فرمود: به جهت برقرارى عالم و نظم آن. زيرا خداوند عذاب را از اهل زمين برطرف مى كند وقتى در ميان آنها پيامبر يا امام باشد. خداوند در قرآن كريم مى فرمايد: «خداوند آن ها را عذاب نمى كند تا وقتى تو (پيامبر) ميان آن ها هستى».
پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله نيز فرمود: «ستارگان سبب آرامش و آسايش اهل آسمان و اهل بيت من، سبب آسايش اهل زمين هستند، وقتى ستارگان از ميان بروند اهل آسمان دچار ناراحتى مى شوند، وقتى اهل بيت من نيز از ميان بروند اهل زمين دچار ناراحتى خواهند شد.
منظور پيامبر از اهل بيت، ائمه عليهم السلام هستند كه اطاعت از آن ها را همراه اطاعت خود قرار داده است.
احمد بن حنبل اين حديث را در مناقب الصحابه اين گونه نقل مى كند كه پيامبر خدا صلى الله عليه وآله فرمود:
النجوم أمانٌ لأهل السماء فإذا ذهبت النّجوم ذهب أهل السماء، وأهل بيتي أمان لأهل الأرض، فإذا ذهب أهل بيتي ذهب أهل الأرض؛3
ستارگان وسيله ايمنى اهل آسمانند؛ بنابراين هر گاه ستارگان نابود شوند اهل آسمان كه وسيله ايمنى ندارند نابود مى شوند و اهل بيت من هم وسيله ايمنى اهل زمين هستند و هر گاه اهل بيت من از اين جهان انتقال پيدا كنند، موجودات اين زمين هم نابود مى شوند.
حاكم نيشابورى در المستدرك على الصحيحين از ابن عباس روايت كرده كه رسول خدا صلى الله عليه وآله فرمود:
النّجوم أمانٌ لأهل الأرض من الغرق وأهل بيتي أمانٌ لأُمّتي من الاختلاف، فإذا خالفتها قبيلةٌ من العرب اختلفوا فصاروا حزب إبليس؛4
ستارگان موجب ايمنى مردم روى زمين از غرق شدن هستند و اهل بيت من هم وسيله ايمنى از اختلاف هستند؛ بنابراين هر گاه قبيله اى از عرب بر خلاف اهل بيت من رفتار كند، اختلاف در آن ها به وجود مى آيد و در نتيجه، از حزب و گروه شيطان به شمار مى آيند.
آرى، اگر مردم از اهل بيت عليهم السلام تبعيت كرده بودند اختلافى بين آنان پيدا نمى شد. حساب روشن است؛ چرا كه پيش تر بيان شد كه دو حزب بيشتر نيست. نمى شود راه سومى مستقل از اين دو راه يا مركب از اين دو تصوّر كرد.
پس حزب الله كسانى هستند كه حزب شيطان نيستند و پيروان اهل بيت هستند. اصلاً عنوان «حزب الله» از قرآن اخذ شده است. آن جا كه مى فرمايد:
(وَمَنْ يَتَوَلَّ اللهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللهِ هُمُ الْغالِبُونَ)؛5
كسانى كه ولايت و سرپرستى خدا و پيامبر و اهل بيت را بپذيرند پيروز خواهند شد؛ و حزب خدا پيروز است.
اگر كسى پيرو اهل بيت نباشد، طبيعى است كه از حزب شيطان خواهد بود. اين قضيّه، قضيّه منفصله است.
وجود پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله و هم چنين وجود ائمه عليهم السلام امان است؛ امان از هلاكت، اختلاف و تفرقه كه اين امان، هم بركت مادى است و هم بركت معنوى.

1 . سوره انفال (8): آيه 33.
2 . علل الشرائع: 1 / 123، حديث 1، بحار الأنوار: 23 / 19، حديث 14.
3 . كتاب الفضائل: 2 / 671، حديث 1145، ينابيع المودّه: 1 / 71، حديث 1، فرائد السمطين: 2 / 253، حديث 522.
4 . المستدرك على الصحيحين: 3 / 149.
5 . سوره مائده (5): آيه 56.